Κατά γενική ομολογία, τα remix albums μου θυμίζουν τις εποχές των cd singles που το εκάστοτε pop hit συνοδευόταν από 3-4 remixes που, στην καλύτερη περίπτωση ακούγονταν σαν κακομαδημένες dance προσπάθειες και στη χειρότερη, πέρναγαν-δεν πέρναγαν σε επαρχιακό club που ο dj ήθελε να κάνει φιγούρα. Μοιάζουν, δηλαδή, κάπως άτσαλα και αχρείαστα. Ευτυχώς όχι και στην περίπτωση της Grimes και της rave εκδοχής του Miss Anthropocene. Όπου rave, αντικαταστήστε το κατά βάση με techno, σε έναν δίσκο που παίρνει την περσινή δουλειά της μουσικού και την περνάει από τα χέρια παλαιότερων (Richie Hawtin) και νεότερων (ΑΝΝΑ, BloodPop®), κάνοντάς την τελικά να ακούγεται, στο μεγαλύτερο μέρος της, σαν ένα σύνολο κομματιών κατασκευασμένων εξ’ αρχής για ένα περιβάλλον γεμάτο κονσόλες και ιδρώτα. Παραδόξως, αν και η πρώτη ύλη προέρχεται από τη μάλλον εξέχουσα δημιουργό της υβριδικής, meta pop των τελευταίων ετών, οι καλύτερες στιγμές του Rave Edition είναι αυτές που η pop δομή σχεδόν εκμηδενίζεται. Μετατρέπεται, έτσι, σε ένα ακόμη ψήγμα ανάμεσα στα στοιχεία που εξυπηρετεί τις χορευτικές δονήσεις (“So Heavy I Fell Through The Air”, “Darkseid”), ενώ άλλοτε, εκμεταλλεύεται την ατακαδόρικη φύση κομματιών για να αποφορτίσει τη «βαριά» electro (“You’ll Miss Me When I’m Not Around”) ή και να ενισχύσει τη νωχελική dance διάθεση (“We Appreciate Power”). Οι δύο εκδοχές του δίσκου τέμνονται κάθετα στα “4ÆM” και “Before The Fever” που παραμένουν ίδια, όσο ο ήχος της Grimes κατεβαίνει από το εξωγήινο διαστημόπλοιό του, για να ξαναπογειωθεί σε αυτό χορεύοντας. Και τα «κακά» cd singles κάνουν για λίγο στην άκρη.
Άκου κι αυτό: The Field - From Here We Go Sublime (2007), Dua Lipa - Club Future Nostalgia (2020)
