Τι μπορεί να θεωρηθεί ως επαναστατική πράξη στις μέρες μας; Σύμφωνα με την κολομβιανή Ela Minus, κατά κόσμον Gabriela Jimeno, ακόμη και η παραμικρή λεπτομέρεια της προσωπικής μας ζωής, όπως το τι ώρα θα ξυπνήσουμε το πρωί ή πόσο χρόνο θα ξοδέψουμε σερφάροντας στο διαδίκτυο, μπορεί να αποτελέσει ένα νεύμα αντίστασης και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Κάπως έτσι αποτυπώνεται η ματιά της στον κόσμο μέσα από το ντεμπούτο της εκλεπτυσμένης -για χορό με νόημα- electronica. Είναι ένα άλμπουμ, σαν προσωπικό μανιφέστο τσέπης της δημιουργού, το οποίο, κατά κάποιον τρόπο, λειτουργεί ως ένα κάλεσμα αφύπνισης κοινωνικοπολιτικών συνειδήσεων προς μία συλλογική αλλαγή που θα δοκιμαστεί πρώτα μέσα από τις ιδιωτικές μας (χορευτικές) πίστες. Στις πιο δυνατές στιγμές του Acts Of Rebellion ( “They Told Us It Was Hard But They Were Wrong”, “Megapunk”, “Dominique”), η σωματικότητα της μουσικής σφίγγεται σαν γροθιά μαζί με την ηχηρότητα των μηνυμάτων, λειτουργώντας ενωτικά και ενδυναμωτικά προς ένα απώτερο σκοπό, πάσης φύσεως, κινητοποίησης. Συνολικά, ωστόσο, η φιλοδοξία της σπουδαγμένης στο Berklee μουσικού δεν πραγματώνεται τόσο ολοκληρωτικά, με αποτέλεσμα, αυτό που προορίζεται για πράξη αντίστασης, να μετατρέπεται σε πράξη -ηχητικής κυρίως- κοινοτοπίας, που παρασέρνει και το υπόλοιπο, συνολικότερο όραμα. Σε μία εποχή που οι έννοιες του προσωπικού και του συλλογικού χώρου είναι πιο θολές από ποτέ -τα ιδιωτικά μας δωμάτια έχουν μετατραπεί σε γραφεία κοινής, διαδικτυακής θέας και οι δημόσιοι χώροι σε τόπους μίας νέας, ξένης, έρημης ιδιωτικότητας- το ντεμπούτο της Ela Minus είναι μία επισήμανση που δεν περνάει απαρατήρητη και αποκτά ειδικό ενδιαφέρον. Λείπει, όμως, το στοιχείο εκείνο που θα μας κάνει να ξεχάσουμε κάθε έννοια και θα απελευθερωθούμε από τα δεσμα για να ξεκινήσει η αληθινή επανάσταση.
Άκου κι αυτό: TR/ST - TRST (2012), Kelly Lee Owens - Kelly Lee Owens (2017)
