Κάθε κυκλοφορία νέου δίσκου των Νορβηγών αποτελεί γεγονός της χρονιάς στην συνείδηση ελάχιστων ανθρώπων. Όταν μάλιστα η μεγάλη πλειοψηφία του ακροατηρίου χαρακτηρίζει ελιτιστές αυτή την μικρή μερίδα κοινού που πιστεύει ακράδαντα ότι οι Motorpsycho αποτελούν ό,τι πιο αξιόλογο στον χώρο του rock τα τελευταία πολλά χρόνια, ο χαβαλές ξεκινά. Η αδυναμία του γκρουπ να περάσει σε μεγαλύτερα ακροατήρια έχει άμεση σχέση με την μετακίνηση του ενδιαφέροντος του rock κοινού σε απλές δομές. Οι Motorpsycho δεν είναι πιο περίπλοκοι, πιο δύσβατοι σε σχέση με τα μεγαθήρια των ‘70s. Αποτελούν μια εντελώς μοναδική πρόταση, που πλέον μπορεί να σταθεί ακριβώς δίπλα σε ονόματα όπως οι Deep Purple, οι Uriah Heep, οι Hawkwind, οι Black Sabbath, οι King Crimson, οι Rush. Και όσο υπερβολική ακούγεται η πρόταση αυτή, άλλα τόσα επιχειρήματα μας δίνει η ποιότητα του The All Is One.
Αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας που εκκίνησε με τα αριστουργήματα The Tower και The Crucible, δίσκοι που καθόρισαν δύο από τις κορυφές της προηγούμενης δεκαετίας. Ηχητικά, διατηρεί ακέραια την δυναμική της τριλογίας και με την διάρκεια του να απλώνεται σε 84 λεπτά, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρχουν και αρκετές ψυχεδελικές κλιμακώσεις που θα μας θυμίσουν το παρελθόν τους. Η βασική σύνθεση του άλμπουμ, με τίτλο "NOX", χωρίζεται σε πέντε μέρη και με διάρκεια λίγο πάνω από 40 λεπτά, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο χώρο στο The All Is One, που ίσως πρέπει να απομονώσεις από τις υπόλοιπες συνθέσεις, ώστε να απολαύσεις στο σύνολο του. Με την μίξη prog/jazz/folk/psych επιρροών καταλύουν κάθε έννοια οριοθετήσεων στο rock που παίζουν και το αποτέλεσμα ρέει τόσο φυσικά που ξεχνάς σε μεγάλο βαθμό σε ποιο ακριβώς μέρος βρίσκεσαι (τόσο σε σχέση με το tracklist όσο και στην πραγματικότητα). Εάν πρέπει να σταθώ σε μία και μόνο σύνθεση, σίγουρα η επιλογή μου θα ήταν το δεκαεξάλεπτο "Night of Pan", το οποίο κατάφερε και με βύθισε άμεσα στον μυστικιστικό κόσμο του με χαρακτηριστική ευκολία, παρότι η πρώτη ακρόαση έγινε με πλήρως αντίξοες συνθήκες.
Με τα σεμιναριακά παιξίματα να βρίσκονται πάλι παρόντα αλλά ταυτόχρονα να λειτουργούν υπέρ της κλιμάκωσης, ο προοδευτικός χαρακτήρας του group είναι κυρίαρχος. Οι Bent Sæther, Hans Magnus Ryan, Tomas Järmyr ακόμα μια φορά παραδίδουν μαθήματα για το πως μπορείς να ακούγεσαι ψαρωτικός και ουσιαστικός, σε συνθέσεις που είτε γκρουβάρουν ("Ouroboros -Strange Loop") είτε ροκάρουν ("The Same Old Rock"). Αν υπάρχει κάποιο ψεγάδι στον δίσκο, ίσως αυτό είναι οι αχρείαστες αναπνοές που μας προσφέρουν οι Motorpsycho με τρία ακουστικά τραγούδια μικρής διάρκειας και ίσως μη σημαντικού συνθετικού εκτοπίσματος (Delusion, A Little Light, The Dowser). Σε κάθε περίπτωση, δεν μειώνουν σε καμιά περίπτωση την συνολική ποιότητα τόσο, ώστε να αποχαρακτηρίσουν τον δίσκο ως μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2020.
