Όταν ανακοινώθηκε ότι το νέο άλμπουμ των Lamb of God θα είναι το ομώνυμο του γκρουπ, προφανώς και θεωρήθηκε ότι αυτόματα δεν θα έχει πολλούς πειραματισμούς και οι Αμερικάνοι θα προσηλωθούν στην δημιουργία ενός αντιπροσωπευτικού δίσκου. Αυτή η πρόωρη πρόβλεψη επιβεβαιώνεται από τις πρώτες ακροάσεις, μιας και όλες οι συνθέσεις κινούνται πάνω-κάτω σε πράγματα που το συγκρότημα μας έχει δώσει ήδη στο παρελθόν. Το κάποτε κραταιό groovy thrash metal των LoG είναι παρόν με όλη την δυναμική του, τα κοφτερά riffs των Morton-Adler, τα μοναδικά growls του Blythe, η βλαχο-pantera λογική των τραγουδιών, τα πάντα είναι εδώ. Ακόμα και αυτές οι εκρήξεις από το πουθενά (όπως στο wake-up call του εναρκτήριου "Memento Mori") που σε κάνουν να θες να σπάσεις τον αυχένα σου, εδώ είναι. Αυτό που δεν είναι εδώ, είναι η full-throttle έμπνευση που υπήρχε μέχρι και το Sacrament, οπότε και κάθε μα κάθε τραγούδι περιλάμβανε κάτι που το διαχώριζε από το προηγούμενο και το επόμενο. Βέβαια όλα αυτά είναι λεπτομέρειες για εκλεκτικούς πελάτες. Η δουλειά (ένα υποτυπώδες moshpit δηλαδή) βγαίνει άνετα και με λιγότερες συνθέσεις, που δυστυχώς στοιβάζονται όλες στο πρώτο μισό του δίσκου. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο τραγούδι “Reality Bath”, ελληνιστί «Λουτρό Αλήθειας», για ευνόητους λόγους. Ευτυχώς ο Blythe, στιχουργικά συνεχίζει να είναι κομμάτι της σύγχρονης Αμερικής και να εκφράζεται αρκετά κόντρα στο ρεύμα. Αν τον ακολουθούσε και το υπόλοιπο γκρουπ, σε μια πιο «επικίνδυνη» πορεία, ίσως οι Lamb of God να συνέχιζαν να απασχολούν το κοινό όπως παλιότερα.
Άκου κι αυτό: Trivium - What the Dead Men Say (2020), Code Orange - Underneath (2020), Body Count - Carnivore (2020)
