Πριν από δύο χρόνια ακριβώς, είχα γράψει για το ντεμπούτο των RBCF: «Η επόμενη δουλειά των Rolling Blackouts Coastal Fever θα ξεκαθαρίσει το τοπίο για το αν έχουν τις ικανότητες να πρωταγωνιστήσουν στον χώρο. Μέχρι τότε, έχουμε ένα αρκετά πειστικό διαπιστευτήριο των δυνατοτήτων τους». Θα πω ψέματα αν ισχυριστώ πως το νέο άλμπουμ της "down under" πεντάδας δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις στον παραπάνω προβληματισμό. Στο Sideways To New Italy συνεχίζουν από εκεί που το είχαν αφήσει: οι -σαν μίνι επισκόπηση της indie ιστορίας των τελευταίων 30 χρόνων- τριπλές κιθάρες, το αβίαστο coolness στις ερμηνείες και αυτή η γλυκόπικρη αίσθηση στην καρδιά των συνθέσεων παραμένουν το σήμα-κατατεθέν της μπάντας. Τραγούδια, όπως αυτά του τρίπτυχου “Falling Thunder”, “She’s There” και “Beautiful Steven” ακούγονται -όπως δηλώνει και το όνομα τους- σε παράκτιες, καλοκαιρινές βόλτες με το αυτοκίνητο, όσο το θαλασσινό αεράκι χτυπάει παρηγορητικά το πρόσωπο. Παράλληλα, πέρα από τις τυπικές, indie 80s επιρροές από τις οποίες αντλούν την αισθητική και ηχητική τους βάση (Feelies, Go-Betweens, Chills), φαίνεται μέσα από κομμάτια όπως το “Sunglasses At The Wedding” να έχουν προσθέσει και μία twee μελαγχολία στην εξίσωση. Ωστόσο, η συνειδητή(;), αναπόδραστη ίσως, απροθυμία τους να εξελίξουν ουσιαστικά τον ήχο τους δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Συνεχίζουν και διεκδικούν μερίδιο της πίτας ακριβώς στις ίδιες γωνίες του indie μικρόκοσμου με τρόπο που, πλέον, δεν υποδηλώνει «συντήρηση δυνάμεων», αλλά βόλεμα στα κεκτημένα. Ναι, οι Αυστραλοί έγραψαν έναν ιδανικό, καλοκαιρινό, κιθαριστικό δίσκο (το “Cameo” είναι η αποθέωση του), αλλά αρκεί αυτό για να πρωταγωνιστήσουν στο χώρο; Αν ναι, αυτό λέει κάτι για τον χώρο. Και, τελικά, μόλις απάντησα στον αρχικό προβληματισμό.
Άκου κι αυτό: The Feelies - Crazy Rhythms (1980), R.E.M - Murmur (1983), Nap Eyes - Snapshot Of A Beginner (2020)
