Η επιστροφή των Hexvessel, του folk rock πρότζεκτ του τεράστιου βρετανού συνθέτη Mat "Kvohst" McNerney (Beastmilk, Grave Pleasures, The Deathtrip, ex-Dodheimsgard, ex-Code και πολλά ακόμη) έρχεται μόλις έναν χρόνο μετά το επιτυχημένο All Tree και μάλιστα, με διάθεση να επαναφέρει πλήρως την occult αισθητική των πρώτων δύο (και με διαφορά καλύτερων) αλμπουμ του γκρουπ. Και εκεί που συνήθως, η κριτική επί αυτών των κυκλοφοριών επικεντρώνεται στην πειστική αποτύπωση της σκοτεινής ατμόσφαιρας που είναι αναγκαίο να υπάρχει, στο Kindred, την προσοχή μας κερδίζουν κι οι συνθέσεις καθαυτές. Δεν είναι δυνατόν να μην δώσεις βάση στην blues εξέλιξη του "Demian", την αληθινή soul(ful) ερμηνεία στο "Magical&Damned" ή το μαγευτικό "Bog Bodies" που ακούγεται λες και βγήκε από κάποια ταινία του David Lynch. Το ιερό σύμβολο του δέντρου, τοτέμ της δισκογραφίας των Hexvessel, αποτελεί και εδώ βασικό συστατικό της τυπικής στιχουργίας. Αυτής, δηλαδή, που αναμένεις σε έναν δίσκο βορειοευρωπαίων που ζουν ανάμεσα σε βουνά, δάση, ποτάμια και νιώθουν εξαιρετικά οικεία με την παγανιστική εκδοχή της ζωής. Και κάπου εκεί εντοπίζω την εκ προθέσεως μείωση του ηλεκτρισμού στο Kindred. Είναι αρκετά δύσκολο να πείσεις τον ακροατή για την μικρή τελετή που ετοιμάζεις μέσα από τα τραγούδια σου, αν αυτά απαιτούν καλωδίωση μέσα στο αφιλόξενο δάσος. Κι όσο έχεις το φεγγάρι για συντροφιά ("Kindred Moon", ο τίτλος ενός από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου), δεν έχεις να φοβάσαι και πολλά.
Άκου κι αυτό: Wolf People - Fain (2013), Red River Dialect - Abundance Welcoming Ghosts (2019), Midlake – The Courage of Others (2010)
