Duff McKagan - Tenderness

Το 1991, οι Guns N’ Roses ξεκίνησαν τη μαμούθ περιοδεία για τα Use Your Illusions 1 & 2, η οποία κράτησε 2 χρόνια. Για την εποχή της, ήταν η μεγαλύτερη που είχε πραγματοποιηθεί στη ροκ ιστορία· εάν μάλιστα θέλεις να γράψεις για τις καταχρήσεις και όλα όσα έγιναν στις συναυλίες και πίσω από αυτές, θα χρειαστείς τόμους.

Στα βιντεοκλίπ που κυκλοφόρησαν εκείνη την περίοδο, αποτυπώθηκε πώς ο ξερακιανός Duff McKagan που ξέραμε ήδη από τα χρόνια του Appetite For Destruction (1987) έγινε σαν φουσκωμένο μπαλόνι το 1993, λόγω του ποτού. Και εάν δεν είχε σοβαρό επεισόδιο υγείας με το πάγκρεάς του το 1994 –το οποίο τον ανάγκασε να κόψει το αλκοόλ– τώρα ίσως και να μιλάγαμε για έναν νεκρό μουσικό. Παρά τα τότε προβλήματα, πάντως, κυκλοφόρησε τότε (1993) το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ Believe In Me, σε punk/hard rock ύφος και με εκλεκτούς καλεσμένους: Slash, Matt Sorum, Jeff Beck(!), Lenny Kravitz, Sebastian Bach, Dave "The Snake" Sabo (Skid Row).

To 2016 βρήκε τον Duff McKagan να γυρνάει στους Guns N’ Roses, ξεκινώντας μαζί τους μία ακόμα μαμούθ περιοδεία (Not in This Lifetime... Tour), η οποία κράτησε 3 χρόνια, με αρκετά διαλείμματα. Στο μεταξύ, είχε αλλάξει δραστικά: ξεμπέρδεψε οριστικά με το ποτό, πήρε πτυχίο σε οικονομικές σπουδές, δραστηριοποιήθηκε ως επιχειρηματίας, κάνει συστηματικά πολεμικές τέχνες, δούλεψε ως αρθρογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά, έγραψε το βιβλίο How to Be a Man (and Οther Ιllusions), έγινε πατέρας 2 κοριτσιών· και, φυσικά, παρέμεινε μουσικός.

Μετά τις οκτάωρες πρόβες για τη Not in This Lifetime... Tour, που κράτησαν περίπου 3 μήνες, ο McKagan και οι υπόλοιποι Guns N’ Roses συζητούσαν. Όχι όμως για sex, drugs & rock 'n' roll, αλλά για πολιτικά θέματα και για ό,τι συμβαίνει γύρω μας το τελευταίο διάστημα. Κι όταν κατόπιν άρχισε η περιοδεία, ο μπασίστας έγινε παρατηρητής. Οι επιλογές που είχε για να εκφράσει αυτά που ήθελε ήταν είτε να γράψει ένα καινούριο βιβλίο, είτε να τα μεταφέρει μέσω τραγουδιών. Επέλεξε το δεύτερο.

Έχοντας πάντα μια ακουστική κιθάρα δίπλα του στα ξενοδοχεία, άρχισε λοιπόν να γράφει παρακολουθώντας την καθημερινότητα. Όπως για παράδειγμα το “Parkland”, το οποίο φτιάχτηκε όταν πληροφορήθηκε ότι κάποιος εισέβαλε σε ένα σχολείο της Αμερικής και σκότωσε 17 μαθητές. Αμέσως πήγε το μυαλό του στην κόρη του, που θα μπορούσε να βρισκόταν ανάμεσα στους σκοτωμένους μαθητές. Το “Feel”, από την άλλη, γράφτηκε για τους στενούς του φίλους που αυτοκτόνησαν λόγω κατάθλιψης –όπως ο Chris Cornell και ο Chester Bennington. Το “Last September”, πάλι, είναι εμπνευσμένο από το #MeToo κίνημα, ενώ το “Cold Outside” απευθύνεται στους άστεγους. Και πάει λέγοντας.

Θα μπορούσαν τραγούδια σαν τα παραπάνω να εκφραστούν μέσω του punk/hard rock ύφους με το οποίο είχαμε συνηθίσει τον Duff McKagan όλα αυτά τα χρόνια; Έχοντας ως έμπνευση το demo του Greg Dulli “Deepest Shade” και τα 2 πρώτα άλμπουμ του Mark Lanegan, χρειαζόταν τον κατάλληλο άνθρωπο δίπλα του για να ηχογραφήσει το συγκεκριμένο υλικό. Όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν άλλος από τον μουσικό/παραγωγό Shooter Jennings, τον γιο του διάσημου Waylon Jennings (βλέπε το "Good Ol' Boys" από τους Dukes Of Hazzard). Ο οποίος έχει και ο ίδιος μια αξιομνημόνευτη καριέρα στην country, ενώ τώρα συνεργάζεται και με τον Marilyn Manson για το καινούριο του άλμπουμ.

Μόλις ηχήσει το πρώτο ακόρντο από το Tenderness, θα σκεφτείς να μην ασχοληθείς περαιτέρω, καθώς βρίσκεσαι προφανώς απέναντι σε μια country δουλειά με gospel στοιχεία, μάλλον μακριά από τα ακούσματά σου –άρα θα σου φανεί αδιάφορο. Εάν κάτσεις όμως και ακούσεις, θα καταλάβεις ότι είναι ένα ειλικρινές άλμπουμ· με πιάνο, pedal steel κιθάρες, με ελάχιστα ως καθόλου σόλο και τον ίδιο τον McKagan να καταθέτει ψυχή. Αφανής ήρωας πάντως στο Tenderness αποδεικνύεται ο Shooter Jennings: δίχως την συμβολή του, ο δίσκος θα ήταν απλά ο Duff McKagan με μια ακουστική κιθάρα.

Το “Feel” βγάζει έναν βουβό πόνο για όλους τους φίλους που έχουν «φύγει» μακριά, το “Chip Away” είναι το πιο «ροκ» τραγούδι του συνόλου –υπό πολλές προϋποθέσεις, θα μπορούσε να ήταν το αντίστοιχο “So Fine” από το Use Your Illusion 2 στο καινούριο άλμπουμ των Guns N’ Roses (ναι, θα υπάρξει)– ενώ καλύτερη στιγμή είναι μάλλον το τελευταίο κομμάτι “Don’t Look Behind You”. Σωστά, υπάρχει και βιντεοκλίπ. Στο φινάλε λοιπόν του παρόντος κειμένου θα δείτε πώς τα βιολιά, τα πνευστά και η μπάντα του Shooter Jennings (που έπαιξε εδώ), μπορούν να δημιουργήσουν μουσική με καταπραϋντικές, χαλαρωτικές ιδιότητες.

Όπως είπαμε και παραπάνω, το Tenderness βασίζεται στην ειλικρίνειά του, στοιχείο που έχει εκτιμηθεί ως τώρα στις περισσότερες κριτικές που γράφτηκαν γι' αυτό, οι οποίες κυμαίνονται από καλές μέχρι αρκετά καλές. Ο McKagan κατάφερε λοιπόν να περάσει εκείνο που ήθελε. Όσοι τώρα «ανησυχούν» για το εάν μπορεί ακόμα να ροκάρει στα 55 του, η απάντηση ήρθε πριν από λίγες ήμερες: δίχως να το ξέρει κανείς, ηχογράφησε σε ελάχιστο καιρό το νέο άλμπουμ του Ozzy Osbourne (ως μπασίστας), ενώ παράλληλα υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στο στρατόπεδο των Guns N’ Roses. Αλλά για αυτά, θα τα πούμε στο μέλλον…

{youtube}H7j4OavFbco{/youtube}