Οι μέρες που οι Black Rebel Motorcycle Club τραγουδούσαν "Red Eyes And Tears" (2001) και έμοιαζαν με cool συγκρότημα, φαντάζουν τρομερά μακρινές. Είναι σχεδόν μνήμες μιας άλλης γενιάς. Στον 8ο δίσκο τους Wrong Creatures, πατάνε σε ένα μονόχορδο «rawk» για να επικοινωνήσουν. Αυτή όμως η στάμπα της ρέμπελης αλητείας πάνω τους, δεν ξεγελάει κανέναν: πλέον νοιάζονται απλά να παράξουν ορθόδοξη, έγκριτη rock, που θα γίνει αποδεκτή στα πιο λαϊκά ραδιόφωνα. Αρκεί να μην ακουστούν «λιγότεροι» των προσδοκιών. Δεν κάνουν καν τον κόπο να ξανοίξουν λιγάκι το εύρος του ήχου τους.
Μέσα σε τούτο το ντελίριο κιθαριστικής προβλεψιμότητας, ο δίσκος τολμάει και κάνει στροφή στη ματαιοδοξία, κυρίως με το “Echo”, στο οποίο αντιγράφουν τα στιλιζαρισμένα και φωτογενή τραγούδια των U2. Όμως, τελικά, το “Echo” ακούγεται σαν ροκ σιγκλάκι που παίζουν οι Snow Patrol την ώρα που παριστάνουν τους U2 μπροστά στον καθρέφτη. Γενικά, οι Black Rebel Motorcycle Club χαϊδολογούνται και παινεύονται αρκετά, ενώ το υλικό του δίσκου εκθέτει πλήρως την κούρασή τους σε επίπεδο τραγουδιών και χαρακτήρα. Την κατάσταση δεν βοηθάει ούτε η σκονισμένη americana του “Haunt”, η οποία θα κάνει τους ακροατές του Sivert Høyem να χαμογελάσουν συγκαταβατικά και κάποιους μιλένιαλς, αμερικανολιγούρηδες ακροατές που μεγάλωσαν με indie, να τους πουν «παιχταράδες».
Όταν ακούς εμφανώς αδύναμα τραγούδια όπως το "King Of Bones" (ο Billy Idol αυνανίζει τους Raveonettes) ή τη συντηρητικότατη ψυχεδέλεια του "Ninth Configuration", δεν έχεις παρά να απογοητευτείς. Ούτε καν τα riffs τους δεν είναι πραγματικά πιασάρικα, ενώ μια αίσθηση αχρείαστου machismo δείχνει κυρίαρχη παντού. Αν βέβαια καταφέρει κανείς να ξεπεράσει το θολό κλίμα σε τραγούδια όπως το “Spook”, ίσως διασκεδάσει μαζί τους σε διάφορα ροκ μπαρ με στριμωγμένο κόσμο.
Οι Black Rebel Motorcycle Club έφτιαξαν κάποτε ένα «μπλαζέ», «υγρό» και «γκαραζοβρώμικο» στιλ που αρχικά επιβραβεύτηκε με την αποδοχή των κριτικών και ενός κοινού που ήταν πολύ μικρό για να ξέρει τι θα πει «μπλαζέ», «υγρό» και «γκαραζοβρώμικο». Στο Wrong Creatures ακούγονται διψασμένοι για την υπερεπιτυχία που θα τους ανυψώσει στο επιτελείο των ισχυρών, εκείνων που σχεδιάζουν περιοδεία με 30 σταθμούς στις σημαντικότερες πολιτείες των Η.Π.Α. Δυστυχώς, όμως, η έλλειψη στοιχειώδους αδρεναλίνης αυτού του un-happening συγκροτήματος, θα απομακρύνει τους γνώστες του alternative.
{youtube}oZb4bYzBqr0{/youtube}
