Ακόμη κι αν επιχειρήσουμε να βάλουμε σε τάξη τη σημειολογία της αισθητικής που καλλιεργεί μέσα στα χρόνια η Taylor Swift, η ανάλυση της εμπορικής της απήχησης είναι δύσκολη: το 6ο της άλμπουμ Reputation, είχε 400.000 προπαραγγελίες πριν τη μέρα κυκλοφορίας του· ένα νούμερο που θυμίζει ξεχασμένες εποχές της pop βιομηχανίας.
Η εκσυγχρονισμένη Barbie της νεανικής country σηκώνει πλέον για τα καλά το μπαϊράκι της σύγχρονης pop, η οποία έχει παραδοθεί στη smartphone αισθητική. Είτε βέβαια παριστάνει τη μοντέρνα Σταχτοπούτα, είτε ποζάρει σαν «darling» κάθε lifestyle εντύπου, η Taylor Swift παραμένει οχυρωμένη πίσω από μια αλάνθαστη στρατηγική προώθησης. Η διαφορά της όμως με τη Lady Gaga, είναι ότι αυτή δεν είναι «γεννημένη έτσι». Αντιθέτως, εκπροσωπεί το πιο συντηρητικό μοντέλο κατασκευασμένης σταρ: εκείνο που πατάει στην παράδοση της παραγωγής ειδώλων απ' το στυγνό πρόσωπο της μουσικής βιομηχανίας. Οι μέρες έτσι της country pop τραγουδοποιίας είναι παρελθόν, αν και δεν θα λείψουν σε κανέναν, ούτε καν στις πιο φανατικές θαυμάστριές της, όσες την αποθέωναν από τότε. Και η ζαλιστική της άνοδος μοιάζει με αποκύημα της υγρής φαντασίωσης κάθε λογιστή ή δικηγόρου που δουλεύει σαν CEO σε παρακμάζουσα πολυεθνική δισκογραφική.
Δεν πρέπει πάντως να είμαστε κυνικοί και απορριπτικοί με το φαινόμενο Taylor Swift, για έναν απλούστατο λόγο: δεν συμβαίνει τυχαία μια τέτοια επιτυχία, ειδικά σε μια εποχή μεταμοντερνισμού, όπου όλα έχουν γίνει και όλα έχουν ειπωθεί. Για να κατανοήσουμε τη δημοφιλία της, θα πρέπει να εντρυφήσουμε στην υπεροχή των application, που ωθούν το νεανικό κοινό να επενδύσει σε προϊόντα ψηφιακής pop. Πρέπει να ακούσουμε τη μουσική με τον ενθουσιασμό των εφήβων που σκρολάρουν το Facebook timeline τους με τέτοια ταχύτητα, ώστε κάθε «νέο» τραγούδι να καθιστά το αμέσως προηγούμενο «παλιό», όσο εκείνοι επικοινωνούν με memes, gifs και άλλα μονοσύλλαβα.
Τα τραγούδια του Reputation θέλουν τόσο λυσσαλέα να γίνουν απαραίτητα, ώστε ακούγονται σαν συνονθύλευμα εκκωφαντικών ρυθμών και ντελιριακών beat –αυτών που κυριαρχούν στην ατσαλάκωτη εποχή του David Guetta. Τη σκληρή δουλειά της παραγωγής αναλαμβάνουν ένα κάρο νοματαίοι, οι οποίοι στριμώχνονται στα credits, μα και άλλοι τόσοι, που δίνουν μάχη να χωρέσουν μαζί τους. Αγνοώντας, βέβαια, πως «μεγαλύτερο» και «ακριβότερο» δεν σημαίνει «καλύτερο», με αποτέλεσμα τα μπάσα στο woofer να τσιτώνουν για να καθίσει ο δίσκος πολλές βδομάδες στο No.1 του Billboard και να φάνε τα λυσσακά τους οι haters. Φυσικά, η ίδια η Swift έχει πολλά να ζηλέψει απ’ τις ομογάλακτες αδερφές της: δεν μπορεί να παράξει την υγρή R’n’B της Beyoncé, ούτε τους χυμούς της Katy Perry· δεν έχει τα παιχνιδίσματα της Britney Spears ή την απρόβλεπτη αλητεία της Miley Cyrus, δεν διαθέτει καν το αισθητήριο μόδας της Gwen Stefani.
Έτσι, τα τραγούδια της δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας, αλλά πασχίζουν να παραμείνουν ζωντανά στα κοινωνικά media, πυκνώνοντας τον γύρω τους θόρυβο. Γι' αυτό και η 27χρονη Αμερικανίδα σταρ στρέφει το ενδιαφέρον της στα media που την καταναλώνουν, στις δημόσιες κόντρες της (όπως με τον Kanye West) και σε όσες φήμες πλήττουν την υπόληψή της. Εξαπολύει λοιπόν όλη την αφέλεια του λευκού πλουσιοκόριτσου με τραπεζικό λογαριασμό που στενάζει υπό το βάρος των πολυπλατινένιων καταθέσεων, ενώ χρησιμοποιεί λέξεις όπως το «dat» στα σχόλιά της στο Instagram, σε φωτογραφίες celebrity φίλων από VIP clubs στο Beverly Hills.
Καλά όλα αυτά, όμως τα τραγούδια της ηχούν «άδεια»: αν τα γυρίσεις ανάποδα, δεν θα πέσει τίποτα κάτω. Για παράδειγμα, ακούγοντας το single "Look What You Made Me Do", φαντάζεσαι πόσο καλύτερα θα έκανε το ρεφρέν του η Kelis ή η Fergie. Στο "Don't Blame Me" κάνει ένα gospel πείραμα, στο "End Game" δέχεται τις επιθυμίες των promoters της να συνεργαστεί με τον Ed Sheeran, ενώ στο "I Did Something Bad” ρίχνει μπόλικη εφηβική ανεμελιά, με αστραφτερό γκλίτερ. Εάν πάντως πρόθεσή της ήταν να προσδιοριστεί ως κακό κορίτσι με στίχους όπως «I don’t trust nobody and nobody trusts me», έχει αποτύχει.
Οι καλύτερες στιγμές του Reputation είναι το “Delicate” και το “Gorgeous”, δυο όμορφα mid-tempo τραγούδια που θα μπορούσαν να είχαν πει οι Yazoo στη δεκαετία του 1980. Ακόμα κι αυτά, όμως, μπορούν να φέρουν ξαφνικό αέρα κανονικότητας μόνο σε κάποιο club του οποίου τα ηχεία μαστιγώνουν τα αυτιά εφήβων με γιαλαντζί hip hop και φτηνή reggaeton. Ας δεχτούμε απλά ότι η Taylor Swift είναι πια 27 χρονών και έβαλε σκοπό να το ρίξει έξω, φτάνει μόνο να μην «κατεβάσει» τον καπνό γιατί τη χαλάει. Το θέμα είναι αν εμάς μας αφορά αυτό το προβλέψιμο crazy night out μαζί της.
{youtube}3tmd-ClpJxA{/youtube}
