Κάπου στο 8ο κομμάτι του You Know Who You Are, ο ήρωας του τραγουδιού παίρνει μια λάθος στροφή και χάνει τον δρόμο του. Αυτό είναι και το συναισθηματικό ναδίρ του δίσκου: τίποτα δεν ακούγεται δυσμενέστερο και τίποτα δεν θα πάει πιο στραβά.
Έχουν κάνει κάμποσα πράγματα οι Nada Surf στην 20ετή τους καριέρα. Έχουν υπάρξει οne-hit wonders στη δεκαετία του 1990 (με το "Popular"). Έχουν καταταχθεί στα αποκαΐδια της έκρηξης του alternative rock εκείνης της δεκαετίας. Έχουν φτιάξει ένα καλοδεχούμενο από την κριτική comeback album. Έχουν κάνει δίσκο με διασκευές. Έχουν προσθέσει έξτρα κιθαρίστα στη σύνθεσή τους. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να διαθέτουν κάμποσες εμπειρίες ζωής, οπότε με τίποτα δεν δικαιολογείται αυτή η αναιμική συλλογή άνευρων κιθαροτράγουδων, τα οποία δεν επικοινωνούν τίποτα ανήσυχο και στερούνται συναισθηματικής ραγάδας.
Αυτό που ακούγεται εδώ είναι το μεσόκοπο ροκ όπως το αντιλαμβάνονται εκείνοι οι τύποι που έχουν μετακομίσει στο ήσυχο προάστιο, που έχουν δυο παιδιά και που δεν ξεμυτίζουν στον ήλιο χωρίς λάδι με 50 βαθμούς προστασία, που μετράνε εμμονικά τις θερμίδες σε κάθε γεύμα και που τις νύχτες αποκοιμιούνται από νωρίς μπροστά στην τηλεόραση. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι οι καινούριοι Nada Surf γίνονται η επιτομή της κανονικότητας. Μετουσιώνουν δηλαδή σε μουσική τη φιλοσοφία ζωής του «πάρε μια ζακέτα κι αχρείαστη να 'ναι».
Δεν είναι πάντως εύκολο να φτιάξεις ένα άλμπουμ γεμάτο στανταρισμένα τραγούδια σε ρεφρενάτο power pop στιλ, με στίχους πεισματικά ανθρώπινους και κανονικούς. Επιπλέον, είναι προς τιμήν τους που δεν έχουν την ανάγκη να νιώσουν ότι αποτελούν μέρος ενός «σήμερα» το οποίο κατατρέχεται από τον ψυχαναγκασμό των trends. Θα ακούσετε έτσι και τη ραστώνη του Tom Petty στο You Know Who You Are και την αυταρέσκεια των Death Cab For Cutie, αλλά και τον στιλπνό επαγγελματισμό των Soul Asylum. Μάλιστα, τα γλυκόπικρα φωνητικά του Matthew Caws είναι πιο easy-going από ποτέ: δεν θα βρείτε ούτε παραφωνίες, ούτε ηχητικές αβλεψίες.
Πρόκειται στην ουσία για έναν δίσκο ο οποίος απολαμβάνει τη βελούδινη χροιά και την καλοσωριστική αίσθησή του, θέλοντας να σε κάνει να εξοικειωθείς με το περιβάλλον του, μα και να ακούγεται ολόκληρος –χωρίς διαβαθμίσεις και χωρίς να αλλάζει ποτέ ταχύτητα στο συναίσθημα. Για πόση όμως ώρα μπορείς να οδηγείς με τρίτη στον αυτοκινητόδρομο για να μην πουντιάσουν τα παιδιά στο πίσω κάθισμα, πανάθεμά με;
{youtube}YZzmmfL6-6M{/youtube}
