Def Leppard - Def Leppard

«Do you really want to do this now?», αναρωτιέται ο Joe Elliott στις πρώτες νότες του ομώνυμου αλμπουμ των Defs (στο "Let's Go") και η αλήθεια είναι ότι ως ακροατής, αναμετρήθηκα με την υπομονή μου αρκετές φορές. Οι Βρετανοί απογοητεύουν για ακόμα μία φορά, δίνοντας συνέχεια στο σερί μέτριων και κακών δίσκων, από το Adrenalize (1992) και δώθε.

Τι περιμέναμε, αλήθεια, από τους Def Leppard; Έστω 3-4 πειστικά hits χορευτικού rock, όπως αυτό παιζόταν από τις αντίστοιχες μπάντες των 1980s, θα ήταν αρκετά να περισώσουν την κατάσταση. Ή έστω μία «μπαλάντα», αρκεί να μην ακουγόταν σαν άγγιγμα 70χρονου σε μπούτι 20χρονης.

Διαπράττουν ύβρη λοιπόν οι Βρετανοί προσπαθώντας να πλασάρουν την τέως απαστράπτουσα τραγουδοποιία τους ως το «νέο αλμπουμ των Def Leppard», χωρίς να διαθέτουν συνθέσεις δυνατές, καινούργιες μελωδίες/ρεφρέν, κολληματικούς ρυθμούς –κάτι τελοσπάντων από το οποίο να μπορεί να πιαστεί ο παλιός μα και ο νέος φίλος του γκρουπ, ώστε να δεθεί με το υλικό.

Οι άχρωμες ερμηνείες του Elliott δεν βοηθούν τα όποια ενδιαφέροντα σημεία του δίσκου να αναπτυχθούν, ενώ και η θρυλική rhythm section (Rick Savage/Rick Allen), που θα περίμενε κανείς να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, παραμένει κρυμμένη πίσω από την ποπ ανεμελιά που ήθελε να διατηρήσει σε όλο το άλμπουμ η παραγωγή. Χαρακτηριστό παράδειγμα το “Sea Of Love”, το οποίο διαθέτει μεν αρκετά στοιχεία που το κάνουν να διασώζεται (δεύτερα φωνητικά, σόλο), μα τελικά καταβαραθρώνεται από την επιλογή της αλόγιστης ...γλύκανσης στην απόδοση του ρεφρέν.

Εάν επιμένετε να το προσπαθήσετε, ξεκινήστε έστω από το ημιακουστικό “Battle Οf Μy Own”, που θυμίζει Led Zeppelin εποχής Physical Graffiti. Ή από το "Forever Young", ένα από τα μακράν πιο σκληρά τραγούδια τα οποία έχουν ηχογραφήσει τα τελευταία –πολλά– χρόνια οι Def Leppard (και διαρκεί μόλις 2 λεπτάκια, δυστυχώς).

{youtube}EB7BeKwoYAs{/youtube}