Λίγες μέρες μετά από την είδηση ότι βρέθηκε νερό στον Άρη, έχουμε ακόμα μία τεκμηριωμένη απόδειξη για την ύπαρξη όχι μόνο εξωγήινης ζωής, αλλά και εξωγήινου πολιτισμού. Το αστρόπλοιο των ζόμπι Steve Moore & A.Ε. Paterra, μετά από την τετραετή ατομική περιπλάνηση των μελών του πληρώματος, έβαλε ξανά μπροστά τις μηχανές και μαρσάρει δυνατότερα από ποτέ.
Στα χρόνια της απουσίας τους, ουδείς έμεινε παραπονεμένος στη μεγάλη του space rock κοινότητα, καθώς νέες διαστημικές αποστολές (σαν τους Samsara Blues Experiment) κράτησαν ανοιχτή την επικοινωνία με το υπερπέραν. Ωστόσο, η επιστροφή των εμβληματικών αυτών εκπροσώπων του συγκεκριμένου ήχου –που μοιάζουν ανά στιγμές να κρατούν τεντωμένο το νήμα το οποίο άπλωσαν οι πρώτοι εξερευνητές των 1960s– δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.
Αποστολή νo. 6 λοιπόν η φετινή για τη διαστημική βάση του Πίτσμπουργκ και, σύμφωνα με το πλήρωμα, όλα είναι έτοιμα για απογείωση. Η τροχιά του σκάφους έχει άλλωστε χαραχτεί πρώτα και κύρια από τις περίπλοκες μπασογραμμές του captain Moore, τα μηνύματα προς τους υπόλοιπους πολιτισμούς έχουν κωδικοποιηθεί στους μυστηριακούς ήχους των keyboards του cockpit, ενώ το feedback στον πλανήτη μας αποτελεί καθήκον των κοσμικών τυμπάνων του διαβιβαστή A.E. Paterra. Γήινες φωνές και λέξεις περιττεύουν καθώς χάνονται στο κενό αέρος, ενώ, και να ψάχναμε, δύσκολα θα αντιλαμβανόμασταν κάποια έλλειψη από την απουσία κιθάρας.
Το ταξίδι βέβαια του Shape Shift δεν είναι για όλους: υπάρχουν κι άλλα, απείρως κοντινότερα, οικονομικότερα και με λιγότερες απαιτήσεις. Όσοι πάντως τολμήσουν να ακολουθήσουν, εντέλει δεν θα βγουν ζημιωμένοι. Στις 9 στάσεις (με σημαντικότερες τα “Interstellar Package”, “Diffraction Zone” και “Metaverse”) οι περιηγητές θα συναντήσουν κατ'αρχήν παλιούς γνωστούς. Από τους τελετάρχες Hawkwind και τους εκ σκοτεινής σεληνιακής πλευράς ορμώμενους Pink Floyd, έως τους techno-oriented Eloy και τους πρώιμους, παραισθησιογόνους Monster Magnet, όλη η γνωστή αστροχτυπημένη παρέα είναι παρούσα.
Από την άλλη, το tripping προκύπτει αδιάλειπτο και με πολύ λιγότερες βλαπτικές συνέπειες για τον οργανισμό, από αυτό που συνήθως προσφέρουν τα γήινα μέσα. Σημαντικότερο από όλα, όμως, είναι ότι μετά την ολοκλήρωση της 15λεπτης προσεδάφισης στην παγωμένη “Siberia II”, μένει πίσω η αίσθηση και η ανάμνηση μιας πλήρους και ιδιαίτερης εμπειρίας. Όπως γίνεται δηλαδή κάθε φορά με τα πραγματικά έργα τέχνης.
Επιτρέψτε μου, αντί επιλόγου, να στείλω ένα μήνυμα προς την άλλη πλευρά της Γης: «Αγαπητή NASA, θαυμάζω απεριόριστα την τεχνολογία σου και τη συμβολή της στην εξερεύνηση του διαστήματος. Σε πάω όμως στοίχημα ότι, σε κάτι λιγότερο από 1 ώρα, κανένα σκάφος σου δεν μπορεί να με μεταφέρει τόσο μακριά».
{youtube}YncxutvUhdY{/youtube}
