Παρακαλώ για τη δέουσα προσοχή, προς αποφυγή παρεξηγήσεων! Το παρόν δισκογράφημα ΔΕΝ είναι το πρώτο σόλο βήμα του μπροστάρη των Arcade Fire Win Butler, αλλά του μικρού του αδελφού, Will.
Εύκολη παγίδα για κάποιον πολυάσχολο και βιαστικό indie ακτιβιστή της σύγχρονης καθημερινότητας, όπου η ακρόαση δίσκων μετριέται σε megabytes που χωράνε σε φορητό USB flash drive. Όχι πως είναι ευκαταφρόνητη η θέση του Will Butler εντός της καναδέζικης αρμάδας. Κάθε άλλο, αφού στον τομέα ευθύνης του ανήκουν –πέρα από τα πλήκτρα, τα οποία αποτελούν τη βασική του αρμοδιότητα– κάθε λογής πνευστά, έγχορδα και κρουστά, καθώς και κάποια δεύτερα φωνητικά. Και όπως περίτρανα επιβεβαιώνει το πρώτο αυτό προσωπικό πόνημα, δεν του λείπει στάλα από ταλέντο.
Το Policy είναι δίσκος που διακατέχεται από έντονο ηχητικό πλουραλισμό, διάχυτο και στα 8 συνολικά τραγούδια τα οποία εμπεριέχει. Λίγα στον αριθμό και μικρά σε διάρκεια (το coda φτάνει σε λιγότερο από μισή ώρα), γεμάτα όμως έμπνευση και χαρακτήρα. Αποτελούν έτσι ένα δυναμικό σύνολο που ναι μεν έχει τις ρίζες του στο παρελθόν, μα ταυτόχρονα διαπερνάται από μια αλάνθαστα σύγχρονη δυναμική. Ευθύνεται γι' αυτό τόσο η στιχουργική θεματική του Butler, ο οποίος φαίνεται να λατρεύει το μαύρο χιούμορ (I can feel my heart beat out of my chest / I apologize if I get heart blood all over your nice floral dress), όσο και η εκτελεστική δεινότητα τόσο του ίδιου, όσο και των –κυρίως ανώνυμων και προερχόμενων από το ευρύτερο φιλικό περιβάλλον του– λοιπών συντελεστών.
Κι αν τυχόν δεν αρκεί το λαμπρό electro funk του προσωπικού αγαπημένου "Anna" για να κερδίσει τις εντυπώσεις με τα κοφτά του φαλτσέτο, τα στακάτο πιάνιστικά μέρη και τo groovy σαξόφωνο, σίγουρα θα το πετύχουν τα τραγανιστά ροκάκια "Take My Side" και "What I Want", οι μπητλικές μπαλάντες "Finish What I Started" και "Sing To Me", η σκοτεινή alt-disco του "Something's Coming" ή τα α-λα-Funeral γλυκόπικρα "Son Of God" και "Witness". Κι αν απορείτε που έφτασα στο σημείο να αναφερθώ –έστω και επιγραμματικά– σε όλα τα τραγούδια του δίσκου, είναι απλό: δεν υπάρχει εδώ κομμάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «δεύτερης διαλογής». Και παρότι δεν θα ισχυριστώ πως είναι αυτή η Επόμενη Μεγάλη Πρόταση στον χώρο της δισκογραφίας, δεν θα διστάσω να ανάγω το Policy σε μια παραπάνω από απλά ευχάριστη πρόταση. Πρόκειται για δίσκο με μπόλικες ενδιαφέρουσες ενορχηστρωτικές ιδέες, αλλά και τσαγανό.
Άλλοτε λοιπόν μελαγχολικό, άλλοτε κυνικό και ειρωνικό κι άλλοτε παιχνιδιάρικο, το ντεμπούτο του Will Butler κατορθώνει μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα να καλύψει ένα αξιοζήλευτο εύρος μουσικών ειδών, διαθέσεων και συναισθημάτων, χωρίς το αποτέλεσμα να ακούγεται ασύνδετο. Μετά τη βραβευμένη του συνεργασία με τον Owen Pallett στο soundtrack του Her και τη δημιουργία τραγουδιών για τη Guardian επί μία εβδομάδα με πηγή έμπνευσης την επικαιρότητα, ήρθε η ώρα για τον «μικρό» Butler να βγει για τα καλά στο προσκήνιο, κερδίζοντας τις εντυπώσεις μακριά από τη σκιά του Μεγάλου Αδελφού (sic).
{youtube}OSCGN6AuOm8{/youtube}
