Είναι φρέσκοι, έρχονται από τον Καναδά και αυτή τη στιγμή έχουν όλο το hype του εναλλακτικού μουσικού τύπου στα πόδια τους. Οι Viet Cong κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους πριν από μερικές εβδομάδες και έκτοτε έχουν προκαλέσει ουκ ολίγες συζητήσεις γύρω από το όνομά τους, με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να τους θέλει ως ένα από τα πιο υποσχόμενα νέα ονόματα στον χώρο του punk, αλλά και του ευρύτερου ανεξάρτητου rock.
Η ορμητική διάθεση αυτού του ντεμπούτο γίνεται εμφανής από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του εναρκτήριου "Newspaper Spoons". Εμβατηριακές, βρώμικες τυμπανοκρουσίες που μοιάζουν σαν να βγαίνουν από τα έγκατα της Γης, φωνητικά που παραπέμπουν σε ιεροτελεστία και κιθαριστικός θόρυβος ο οποίος τερματίζει την παραμόρφωση, πλημμυρίζουν τον χώρο και προϊδεάζουν για μια συνέχεια επιβλητική, αναγκάζοντας τον παλμό του ακροατή να συντονιστεί με όσα συμβαίνουν. Και λίγο μετά τη μέση του κομματιού, προς μεγάλη μας έκπληξη, η παρανοϊκή αυτή ατμόσφαιρα σταδιακά σβήνει, δίνοντας τη θέση της σε... αιθέρια synths, που «τιτιβίζουν» αρμονικά και κλείνουν με τον πλέον γλυκό τρόπο το κομμάτι.
Δεν αφιέρωσα τυχαία τόσες λέξεις στην περιγραφή ενός τραγουδιού, ούτε έχω σκοπό να κουράσω κανέναν. Είναι όμως τόσο κομβική για την ουσία της μουσικής των Viet Cong αυτή η απρόβλεπτη αντίφαση, ώστε δεν θα μπορούσε να παραλειφθεί. Διότι ενώ το συγκρότημα ανήκει στον (κορεσμένο από τις μυριάδες αναβιώσεις) χώρο του post-punk, με τέτοιες πρωτότυπες λεπτομέρειες που εισάγει καταφέρνει τελικά να χτίσει έναν πολύ δικό του ήχο· όσο κι αν η φωνή του Matt Flegel παραπέμπει σε Paul Banks (Interpol), καθιστώντας αναπόφευκτους τους παραλληλισμούς.
Την ίδια λοιπόν στιγμή που από κάποιους η κοφτή λογική του punk θεωρείται εχθρός της μελωδίας και της αρμονίας, οι Viet Cong καταρρίπτουν το στερεότυπο αυτό με χαρακτηριστική ευκολία. Κάνουν, για παράδειγμα, στο "March Of Progress" να φαντάζει απόλυτα φυσική η μετάβαση από τις γνώριμες πια τυμπανοκρουσίες σε φωνητικές αρμονίες τύπου 1960s ψυχεδέλεια και εντέλει σε ένα post-punk ξέσπασμα. Δεν διστάζουν καν να βάλουν ψήγματα dream pop μελωδικότητας στο πρώτο single "Continental Shelf".
Όχι βέβαια ότι με όλες αυτές τις μελωδικές πινελιές αλλοιώνεται ο ξεκάθαρος post-punk χαρακτήρας του ήχου. Η βάση της μουσικής των Καναδών παραμένει πεισματικά επιθετική και φανατικά βρώμικη, γεμάτη με αιχμηρές, θορυβώδεις κιθάρες και με νευρωτικούς ρυθμούς. Διαθέτει γνήσιο underground παλμό, είναι φτιαγμένη για να ακούγεται σε υπόγεια, αλλά με την προοπτική να φτάσει κάποια στιγμή σε ένα κοινό αρκετά ευρύτερο. Όσοι θέλετε να γευτείτε αυτή τη χειμαρρώδη ενέργεια που «συμβαίνει τώρα», μπορείτε να ξεκινήσετε από το τέλος, δηλαδή από το επιβλητικό "Death" των 11 λεπτών –το πιο εντυπωσιακό ίσως κομμάτι του Viet Cong.
Αλλά και όσοι δυσπιστείτε απέναντι στα εφήμερα hype τα οποία εμφανίζονται και εξαφανίζονται μέσα σε λίγους μήνες, εδώ αξίζει να σταθείτε. Δεν είναι ότι έχουμε μπροστά στα μάτια μας τον δίσκο της χρονιάς. Έχουμε όμως έναν τουλάχιστον τίμιο δίσκο, ένα ντεμπούτο με προσωπικότητα, μα και μια μπάντα με δυναμική για πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια.
{youtube}hdMz7BUtOvk{/youtube}
