Πιθανότατα ένα νέο άλμπουμ από τον Antony Hegarty να βρίσκεται προς το παρόν αρκετά μακριά, οπότε το δισκογραφικό κενό έρχεται να καλύψει η έκδοση μιας ηχογραφημένης ζωντανής εμφάνισης του 2006 στο Barbican του Λονδίνου, όταν βρισκόταν στο απόγειο της δημιουργικότητάς του και ήταν φρέσκος ακόμα στα αυτιά μας ο αριστουργηματικός δίσκος I Am A Bird Now.
Μετά λοιπόν από μια (αδικαιολόγητα) χρονοβόρα περίοδο στην post-production, ο Hegarty και o Charles Atlas έκαναν το 2011 τις πρώτες φεστιβαλικές προβολές του ντοκιμαντέρ που γύρισαν στα παρασκήνια αυτής της τουρνέ. Κι ακόμα 3 χρόνια πέρασαν μέχρι –επιτέλους– το πλήρες εγχείρημά τους να βρει τον δρόμο του προς το DVD, παράλληλα με την κυκλοφορία ενός λάιβ άλμπουμ. Το CD, μάλιστα, περιλαμβάνει και δύο δυσεύρετα στούντιο τραγούδια εκείνης της περιόδου, το "Whose Are These" και το "Tears Tears Tears".
Σε εκείνες του τις εμφανίσεις τον Νοέμβριο του 2006, ο Antony πλαισιωνόταν από 13 υπέροχα θηλυκά, τα οποία μιλούν ενώπιον του φακού και μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα το ισχυρό statement μεταμοντέρνου φεμινισμού, conceptual drag show, τρανς ερωτισμού και φουτουριστικών installation που επιχείρησαν τότε στο Λονδίνο.
Όπως διαπιστώσαμε άλλωστε κι εμείς από κοντά το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς –στην αλησμόνητη εμφάνιση των Antony & The Johnsons στο Θέατρο Βράχων– επί σκηνής o Hegarty εξανθρωπίζει κάθε gender bender ψυχόδραμα, κάνοντάς το κτήμα του. Ισορροπεί δε απόλυτα το προσωπικό με το απόλυτα παγκόσμιο. Και δολιχοδρομεί στον καλλιτεχνίζον φεμινισμό και στη μοναχική μέθεξη της περσόνας του, ερμηνεύοντας σπαρακτικά κομμάτια όπως π.χ. το “You Are My Sister”, «κεντώντας» πάνω σε έρποντες ρυθμούς, που στεφανώνουν τη μελαγχολία μας. Είναι όμως τα τραγούδια του από μόνα τους, όπως το "For Today I Am a Boy” ή το “Hope There's Someone”, που αποτελούν ένα τρομερό συναισθηματικό οικοδόμημα· ικανό να σε ρίξει σε νιρβάνα ή να σε γκρεμοτσακίσει σε συναισθηματικούς καιάδες.
Στο Turning, λοιπόν, έχουμε την καταγραφή μιας άριστης συναυλίας, όπου ο Hegarty εφαρμόζει γεωμετρικά πάνω σε μαλθακά mid-tempos αυτή τη γνήσια χροιά του, που σε υποχρεώνει να την εμπιστευτείς. Μια σπάνια χροιά, η οποία λειτουργεί σαν μήτρα που έχουμε όλοι στην ψυχή μας, προορισμένη να φροντίζει την ανθρωπιά και την τρυφερότητά μας. Αν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο καλλιτεχνικό βλέμμα με αυτό του Antony στις μέρες μας, θα πρέπει να το αναζητήσουμε πολύ σοβαρά.
{youtube}yL_oZFJBNgE{/youtube}
