Σίνθια που μοιάζουν με ηχητικά εφέ σε διαγαλαξιακή περιπέτεια ανθοβολούν κατά ριπάς γύρω από έναν γυναικείο ψίθυρο, ο οποίος χάνεται σύντομα κάτω από το βάρος τους, παραμένοντας ακατάληπτος, παραμορφωμένος: απομένει στ' αυτιά σου μονάχα μια έντονη γαλλική προφορά. Αναρωτιέσαι πού το πάει το "Deep, Transcedent Waves Of Golden LIGHT" και αφήνεσαι να σε παρασύρει το ρεύμα του.
17 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα αργότερα, αισθάνεσαι πιο καβαφικός από ποτέ –ανάθεμά τη την Ιθάκη όπου σε ξέβρασαν τα βαθιά, υπερβατικά κύματα· δείχνει τόσο αδιάφορη μπροστά στο ηλιολουσμένο ταξίδι που μεσολάβησε, μπροστά σε αυτήν τη σαγηνευτική ηλεκτρονική ψυχεδέλεια με τον υπόγειο techno παλμό. Εκείνο το «light», σκέφτεσαι, δεν είναι τυχαίο που γράφτηκε με κεφαλαία. Γιατί αν μπορούσε να μεταφραστεί σε μουσική η χρυσαφιά λωρίδα που σχηματίζει ο καλοκαιρινός ήλιος του απογεύματος πάνω στη θάλασσα, καθώς οδεύει προς τη δύση, θα ήταν ίσως το κομμάτι τούτο.
Το "Deep, Transcedent Waves Of Golden LIGHT" αποτελεί το καλύτερο διαπιστευτήριο για το νέο σχήμα των Naked Island, καρπό αναζητήσεων του Αμερικανού Brian Pyle (Ensemble Economique) και της Γαλλίδας Félicia Atkinson (Je Suis Le Petit Chevalier), οι οποίοι ένωσαν ιδέες, εμπειρία και οράματα, ανοίγοντας πανιά για εξερευνήσεις. Δυστυχώς –για μας– δεν θέλησαν να συνταξιδέψουν σε μάκρος. Αρκέστηκαν σε 34+ λεπτά συνύπαρξης, που μοίρασαν ισομερώς σε δύο όλα κι όλα κομμάτια.
Και το ζήτημα είναι πως το δεύτερο από αυτά, το "Play It As It Lays" δεν διαθέτει το λαμπερό εκτόπισμα του πρώτου. Είναι ενδιαφέρον, ναι: συνδυάζει έξυπνα και φινετσάτα τους κόσμους των δημιουργών του, τα ψηφιακά δηλαδή συνθεσάιζερ και το «αφρικανοειδές» beat του Pyle με τις γνώριμες δομές και τους αυτοσχεδιαστικούς τρόπους της Atkinson, που στοχεύουν ν' αναπλάσουν ηχητικώς το αίσθημα του χαμένου προσανατολισμού και την επανεύρεση του σωστού δρόμου. Όμως παραμένει ένα κολάζ ιδιαιτεροτήτων, στο οποίο οι δύο συνεργάτες κοιτούν ο ένας τον άλλον αντικριστά μα δεν βαδίζουν χέρι με χέρι. Και σίγουρα δεν σαλπάρουν μαζί για άγνωστα νερά.
Κέρδος είναι ωστόσο το εν λόγω ΕΡ. Έστω κι αν δίνει απλά μια γεύση των όσων θα μπορούσαν να επιτευχθούν, αφήνοντάς σε με πολλές προσδοκίες, κάμποσα ερωτηματικά και με μια ενοχλητική αίσθηση ανολοκλήρωτου. Pyle & Atkinson έχουν πάντως λόγους σοβαρούς να δουλεύουν μαζί. Μακάρι λοιπόν να δικαιωθούν ακόμα περισσότερο, μελλοντικά.
{youtube}tQsKfYkQt1Q{/youtube}
