Ο Mark Oliver Everett προτιμάει να τον αποκαλούμε “Ε”. Αποτέλεσμα μιας φιλίας μέσα στα χρόνια. Μάλλον όχι... Αποτέλεσμα της οικειότητας.
Το “Ε” είναι η μεταβλητή σε έναν δίαυλο επικοινωνίας που έχει ανοίξει με το αυτί μας από τη δεκαετία του 1990 ακόμα. Ήδη από τότε, ο Everett μας αισθανόταν περισσότερο σαν συνομιλητές του, παρά σαν ακροατές του. Τα δε τραγούδια του είναι καμωμένα να βρουν χώρο και να απλωθούν στις σιωπές. Αυτές που αφήνουν εκείνοι που καταλαβαίνονται μεταξύ τους όταν απλά κοιτάζονται, χωρίς να βγάλουν ούτε άχνα.
Στις «Προειδοποιητικές Ιστορίες» τις οποίες ηχογράφησε φέτος, ο Mark Oliver Everett νιώθει ένα κλικ πιο τρυφερά απέναντί μας. Μάλλον όχι... Νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του. Μιλάει και τραγουδάει με αυτήν την πνιγηρή, γάργαρη φωνή. Δεν χολοσκάει για περιττά αισθήματα, δεν παραληρεί με λυγμούς και πτώσεις στο κενό· βαριέται να γελάσει, αλλά ούτε για κλάμα έχει όρεξη.
Αυτό του δίνει ώθηση να μοιραστεί εξομολογητικές σκέψεις, όπως π.χ. στο "Series of Misunderstandings", να σου πλέξει περιγραφές γυναικών ("Kindred Spirit") και να αναπολήσει μαζί σου, όπως στο "Mistakes Οf My Youth". Και μετά να σβήσετε τέτοιες κουβέντες απ’ τον χάρτη. Σαν να καθόμαστε και να κοιταζόμαστε στο τραπέζι ενός καφέ ξεχασμένου στον χρόνο, από εκείνα που ο σερβιτόρος μπορεί να κάνει ώρες να περάσει. Οι στίχοι του, επίσης, περιέχουν ιστορίες του τύπου που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε. Γιατί τις έχουμε ζήσει και πλέον μπορούμε έτσι να καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας όταν απλά κοιταζόμαστε, χωρίς να βγάλουμε άχνα.
Ο Mark Oliver Everett παραμένει (και) στο Cautionary Tales ο άνθρωπος που θες να πάρεις τηλέφωνο στα χειρότερά σου· όχι για να σου δώσει συμβουλές ή λύσεις, αλλά για να καθησυχαστείς όταν θα τον ακούς να λέει τα δικά του. Θα καταλάβεις έτσι ότι υπάρχει επόμενη μέρα, πως υπάρχει μια συνέχεια στα πράγματα, ότι δεν είσαι μόνος. Θες να τον ακούς γιατί δεν στο παίζει μάτσο αρσενικό που τα έχει δει όλα στη ζωή, με κιθάρα στο χέρι και τσακισμένα απ’ την κατάχρηση μούτρα. Ούτε και σοφός ποιητής, ο οποίος άκουσε πολύ Leonard Cohen και επικοινωνεί με φιλοσοφικούς χρησμούς και εσχατολογικά συναισθήματα. Ο Mark διαθέτει θηλυκή ευαισθησία, που όμως δεν υπονομεύει το αντρικό του σύμπαν αξιών.
Ο “Ε” σε ένα τραγούδι του μπορεί να θυμηθεί, να απευθυνθεί, να απογοητευτεί και να ξαναβάλει τα δυνατά του στο επόμενο. Με αυτή τη σειρά παρακαλώ.
Δεν τον ενδιαφέρουν τα αγόρια που «γουστάρουν» ή «ξενερώνουν» ή τα σαγηνευτικά κορίτσια που κουβαλάνε την υπόσχεση του σεξ. Τον ενδιαφέρει (τον «καίει», πιο σωστά) να διαφοροποιηθεί με λίγες, απλές νότες από όλα όσα του βρωμάνε. Θέλει να πετάξει σαν κάποιον υπερήρωα που είδε στο Multiplex της γειτονιάς του. Μάλλον όχι. Σαν αποδημητική αγριόπαπια…
{youtube}it8bSb-THFI{/youtube}
