Φήμες αναφέρουν πως το hardcore punk σούπερ γκρουπ ηχογράφησε το νέο του άλμπουμ μέσα σε δύο 24ωρα. 16 φρενήρη κομμάτια συνολικής διάρκειας 23 λεπτών, τα οποία σκάνε στα ηχεία διαμέσω μιας αλληλουχίας επιθετικών κιθαριστικών ριφ και μιας πανταχού παρούσας αντικομφορμιστικής διάθεσης.
Κι αν αυτές οι χρονικές διάρκειες φαντάζουν κάπως σύντομες στα ανυποψίαστα μάτια και ώτα, τότε να σημειώσουμε κάπου εδώ –ιδιαιτέρως εμφατικά– πως το Wasted Years αποτελεί τον μεγαλύτερο σε διάρκεια δίσκο των Off! και μάλιστα με διαφορά. Με μέση διάρκεια το 1 λεπτό και κάτι ψιλά (και όχι παρά κάτι, όπως μέχρι πρόσφατα συνήθιζαν), αλλά και με ένα κομμάτι που ξεπερνάει τα 2(!) λεπτά, τα Χαμένα Χρόνιαφλερτάρουν με τον τίτλο του... prog-punk δίσκου των Καλιφορνέζων.
Πέραν των αστεϊσμών, είναι γεγονός πως ο έξτρα χρόνος που δίνουν εδώ στα τραγούδια τους οι Off! χρησιμοποιείται προς όφελος της ανάπτυξης των ιδεών τους σε κάτι παραπάνω από απλά σκετσάκια. Ο Dimitri Coats (Burning Brides) δίνει στις κιθάρες του την ευκαιρία να επεκταθούν στυλιστικά και να προσδώσουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία στα ηλεκτρικά φορτία τα οποία μεταφέρουν, ακόμα και μέσα στο ίδιο τραγούδι. Τρανό παράδειγμα το "Red White & Black", με το αργόσυρτο βαρυμεταλικό μεσαίο τμήμα του. Από την πλευρά του, ο Keith Morris (Black Flag) συνεχίζει να τα χώνει προς πάσα κατεύθυνση με το γνωστό αγριωπό και πικρόχολο spoken ύφος του, διατηρώντας ανέπαφο το cult status του ως Circle Jerker –ας μην ξεχνάμε πως η όλη ιδέα για τη δημιουργία των Off! προήλθε από τη σύρραξη στις τάξεις των Jerks ενόσω ετοίμαζαν το νέο τους άλμπουμ, μα και από τη διχαστική παρουσία του Coats ως παραγωγού.
Με το artwork (ξανά-μανά δια χειρός Raymond Pettibon) να επιδιώκει το στίγμα μιας εικαστικής συγγένειας, με την ηχογράφηση να γίνεται ζωντανά σε 8κάναλο, με τα εχέγγυα της δράσης όλων των μελών ωσάν βετεράνοι του είδους να δίνουν έξτρα πόντους κύρους και με πλήθος μουσικών να επικροτούν (σίγουρα θα έχετε προσέξει το καπελάκι που κοσμούσε την κεφαλή του Anthony Kiedis κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιοδείας των Red Hot Chili Peppers), οι Καλιφορνέζοι δίνουν με το Wasted Years πάτημα σε κάθε λάτρη του hardcore punk να δηλώσει (κατά το γνωστό άσμα των Ζιγκ Ζαγκ) ερωτευμένος με μία ακόμα 16άρα –όσα δηλαδή και τα τραγούδια σε κάθε κυκλοφορία της μπάντας– και πως ό,τι κι αν του λένε για το νεκρό πανκ και τα τοιαύτα, εκείνος δεν δίνει δεκάρα.
Η φόρμουλα γνωστή και επιτυχημένη, λοιπόν, με τις πάντοτε(;) αγνές προθέσεις και τις αντιεξουσιαστικές θεματικές να δίνουν το αναμενόμενο στίγμα. Είναι όμως αυτό ακριβώς το «αναμενόμενο» της υπόθεσης που κρατάει συγκρατημένα και τα γκέμια της τελικής βαθμολογίας...
{youtube}nbFHZhe3Xmw {/youtube}
