Δεν του το 'χα ομολογώ, όσο και να τον μέτραγα για κάμποσα, μονάχο ή ως βου συνθετικό των Moderat. Δεν του το 'χα όχι τόσο στο όνομα και μόνο της συγκεκριμένης ανακατεύθυνσης, αλλά κυρίως στον τρόπο διαχείρισης αυτής. Άλλωστε –διόλου τυχαία– ο ιξ Κεντροευρωπαίος μουσικός απ' την ορχήστρα θα ξεκινήσει σε επίπεδο ακουστικών βιωμάτων και στην ορχήστρα αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει, σε κάποια εκδοχή της. Ακόμα κι εκείνος που διαθέτει εγγραφή με το καλλιτεχνικό του στη γνωστή σειρά DJ-Kicks, κι από πάνω απολαμβάνει φήμη «χρυσού τέκνου» της βερολινέζικης techno ποπαρίας των τελευταίων χρόνων.
Ακόμα κι εκείνος, λοιπόν, δεν θα διστάσει να προσκαλέσει τα βιολο-τσέλα, ούτε θα το σκεφτεί πολύ μόλις ζητηθεί η συνδρομή του σε θεατρικό ανέβασμα κλασικού μέχρι θανάτου όπως το Πόλεμος Και Ειρήνη. Τουτέστιν, πρώτον θα χρησιμοποιήσει το περιβάλλον του ελεύθερος συμπλεγμάτων και δεύτερον θα ορίσει μονάχος τι εστί κουλ, αντί να άγεται και να φέρεται από θολές έννοιες που έχουν κατακάτσει στον αέρα.
Τον τουρίστα στα Βερολίνα τον έχω κάνει μια φορά προ πολλού, όσο για τις σελίδες του Tolstoy, αυτές παραμένουν για χρόνια κλειστές (και) στη βιβλιοθήκη μου. Συνεπώς μην αναμένετε γνώμη για τη λειτουργικότητα του σκορ, ούτε για τις εκφραστικές ιδιότητες για παράδειγμα του “Austerlitz” σε σχέση με τον πολεμικό κολοφώνα του διαβόητου ζουμπά.
Το ότι το σκορ στέκεται (και) μονάχο δεν το συζητάμε, είναι τέτοιο απ' τη φτιάξη άλλωστε. Όπως και να το βαφτίζανε, με όποια αφορμή και να γραφόταν. Μήπως δεν θα έμενε άθικτη η ικανότητα του Apparat να κινείται ταυτόχρονα στα επίπεδα μελωδίας, υφής, κλίματος και να βρίσκει τα δικά του σημεία τομής δημιουργώντας μια ολότητα; Εκείνα τα φωνητικά του ιδίου να έλειπαν... Ή μήπως στο τέλος αυτή η ολότητα θα παρήγαγε διαφορετικό άγγιγμα μόνο και μόνο επειδή θα είχε ονοματιστεί κάπως αλλιώς; Μπα, το ίδιο ακριβώς θα ακουγόταν τούτο το σύμπλεγμα τραγουδιού, θεματικών δοξαριών και θορύβου.
Δοθέντων κάποιων έτοιμων δισκογραφικών οδηγιών, εδώ που τα λέμε. Όπως αυτές καταγράφηκαν στη σόλο εργασία του Thom Yorke, στα μίνιμαλ περάσματα του Max Richter ή του Johann Johannsson κι ακόμα στις κλιματολογικές προβλέψεις του Ben Frost. Αλλά με τι σόι προσωπική συμπεριφορική ήχου; Βασικά, με μια συνεχή ποπ ζεστασιά και με χαρακτηριστική άνεση μετακίνησης μεταξύ φαινομενικά αντιθετικών καταστάσεων: απ' το ενδοσκοπικό στο ανοιχτό, απ' το θορυβώδες στο μελωδικό, απ' το άμεσα προσπελάσιμο σε εκείνο που απαιτεί. Και, κυρίως, με τρόπους που το ένα εμπεριέχει το άλλο: ένα στα όρια του μελό θέμα εγχόρδων αναδύεται με σπασίματα στο κορμί του, ενώ τα θορυβώδη μέρη κουβαλούν υποδόρια μελωδικότητα.
Δεν του το 'χα λοιπόν, αν και η ικανότητά του Apparat να στυλ-οβατεί ήταν γνωστή. Κι αν έχω κάτι να του προσάψω για το Krieg Und Frieden, πέραν του ολίγον παράταιρου της φωνής του, είναι η αίσθηση που αφήνει ώρες-ώρες πως πρόκειται περισσότερο για δουλειά τεχνίτη παρά δημιουργού. Όταν τελοσπάντων σου επιτρέπει να το σκεφτείς...
{youtube}AwWXTByxJyI{/youtube}
