Μπορεί να αποτέλεσε βραχύβιο μουσικό genre, αλλά το chillwave κατάφερε τελικά να αφήσει πίσω του κι ορισμένα ονόματα που είχαν κάτι να πουν. Έστω κι αν τα καλλιτεχνικά ύψη στα οποία κατάφεραν να φτάσουν δεν ήταν συγκλονιστικά ή αν η ενδιαφέρουσα μουσική τους διάρκεια περιοριζόταν συχνά σε ένα και μόνο άλμπουμ. Κάπως έτσι, περιπτώσεις σαν τους Washed Out, Twin Shadow, Neon Indian, Memory Tapes και φυσικά τους Toro Y Moi έχτισαν φήμη που όχι μόνο τους κέρδισε επιπλέον οπαδούς, μα και τους κράτησε στις εξελίξεις όταν το chillwave έφτασε να αποτελεί μία ακόμα «that’s so 2010» στιγμή.
Βέβαια ο Chaz Bundick –που είναι στην ουσία οι Toro Y Moi– πάντα έδειχνε ικανός να υπερβεί τα όρια του είδους όπου τον είχαν κατατάξει. Εξού και η στροφή στον ήχο μεταξύ πρώτου και δεύτερου δίσκου, όταν και αποφάσισε να αφήσει το αναμάσημα των ήδη γνώριμων και να προχωρήσει στην ένταξη αρκετών επιρροών από παλαιότερες δεκαετίες. Ήταν ένα βήμα που έδειχνε θέληση επέκτασης των συνθετικών δυνατοτήτων του, το οποίο βελτίωσε το τελικό αποτέλεσμα από το Causers Of This στο Underneath The Pine. Μετά λοιπόν από μια τέτοια κίνηση, ο επόμενος δίσκος αυτομάτως είχε γίνει δύσκολο έργο. Κι έτσι, ο μικροσκοπικός κάτοικος της Carolina αποφάσισε να κάνει ένα μεγαλύτερο άνοιγμα προς την ποπ, στοχεύοντας σε μια πιο μαζική εκδοχή της μουσικής του.
Το Anything In Return ηχεί όπως πρέπει να ηχεί: σαν μια πιο συμμαζεμένη δηλαδή βερσιόν του ντεμπούτο των Toro Y Moi, σαν μια πιο ηλεκτρονική και downtempo εκδοχή του Underneath The Pine και σαν το άλμπουμ που ίσως βάλει το γκρουπ στα μεγάλα σαλόνια. Το πρώτο single “So Many Details”, για παράδειγμα, φωνάζει hit από μακριά∙ το “Rose Quartz” χτίζει μια ένταση η οποία οδηγεί σε ένα mid-tempo beat, πασπαλισμένο με ονειρικά πλήκτρα∙ και το “Grown Up Calls” διαθέτει εκείνο το σκέρτσο στα φωνητικά που το κάνει ευκολομνημόνευτο και άρα προσβάσιμο στο ευρύ κοινό. Όσο για το “Never Matter”, ούτε συζήτηση: μοιάζει καταδικασμένο να βρεθεί σε πολλές playlists με τον εθιστικό συνδυασμό απανωτών synth waves και πιανιστικών μοτίβων.
Όλα μοιάζουν λοιπόν να πηγαίνουν καλά, χωρίς τίποτα να ακούγεται παράταιρο. Πλην όμως, όσο προχωράει ο δίσκος, αρχίζει και τριγυρίζει η σκέψη πως φοβάται τόσο πολύ μην στραβοπατήσει, ώστε τελικά καταλήγει περισσότερο ως ένα επιτηδευμένο χάϊδεμα στα αυτιά ανερχόμενων στελεχών πολυεθνικής εταιρίας, παρά ως μια καλλιτεχνική πρόταση. Η επιθυμία του Chaz Bundick να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους, ευνούχισε τη διάθεση για πειραματισμό και το περαιτέρω σπρώξιμο των ορίων του ίδιου του εαυτού του.
Κι ενώ έτσι το Anything In Return των Toro Y Moi αποτελεί μια όμορφη πρόταση –τόσο για τους οπαδούς της ηλεκτρονικής μουσικής όσο και για τους φίλους του indie οι οποίοι (ενίοτε) λοξοκοιτούν και προς πιο ρυθμικές κατευθύνσεις– είναι τελικά μια δουλειά που δεν θα σε κάνει να σηκώσεις το φρύδι με έναν συνδυασμό έκπληξης και έγκρισης. Περιέχει τον ήχο ενός ικανότατου μεν συνθέτη, ο οποίος αγκαλιάζει όμως τον μουσικό συμβιβασμό για χάρη της ευρείας αποδοχής. Το ταλέντο του κρίνεται βέβαια αρκετό ώστε να δώσει στο άλμπουμ ένα θετικό πρόσημο, οπωσδήποτε πάντως μπαίνεις σε σκέψεις για τις μελλοντικές Toro Y Moi επιλογές…
{youtube}O0_ardwzTrA{/youtube}
