«Το No Holier Temple δεν έχει να κάνει με τον αποκρυφισμό. Πρόκειται για έναν τρόπο ζωής που τοποθετεί τους αρχαίους θεούς στη θέση που τους αξίζει. Είμαστε μια οικογένεια η οποία λατρεύει τη φύση μέσω του ήχου και των λέξεων. Ελπίζουμε να μας ακολουθήσετε σε αυτή τη διαδρομή», λέει ο ηγέτης των Hexvessel, Mat McNerney. Ο Βρετανός μουσικός, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει εγκαταλείψει τα πάτρια εδάφη για το Ελσίνκι της Φινλανδίας, κατάφερε να φτιάξει τελικά το project των Hexvessel για να παίξει την ψυχεδελική forest folk που –όπως τονίζει– πάντα τον κέντριζε. Και είναι φέτος σε θέση να μιλάει για το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας.
Έχουμε λοιπόν το γεμάτο μυστηριακή αχλή δάσος, έχουμε τα όργανα, έχουμε την έμπνευση των παλιών μεταλλικών θεών –όπως θα έλεγε και ο Scott Walker– και τις ευλογίες όλων των ψυχεδελικών σχημάτων του τέλους της δεκαετίας του 1960 (ίσως και λίγο αργότερα), όσων πέρασαν στην ιστορία για τις παραισθήσεις τις οποίες μετέτρεψαν σε μουσική. Ακουστικές κιθάρες με riffs που ανατριχιάζουν τη ραχοκοκαλιά και σε βάζουν σε ένα τοπίο όπου πλανιέται κάποιος αόριστος κίνδυνος (πάντα μεταφυσικής χροιάς), πένθιμες τρομπέτες που ανασαίνουν σε jazzy διαθέσεις, μεθυσμένο ακορντεόν να θυμίζει τις κρασοκατανύξεις του Matt Elliott, μπόλικα κρουστά και βιολιά τα οποία στάζουν θλίψη και υγρασία καθώς μπλέκονται με τον ελαφρώς space ηλεκτρισμό της κιθάρας σε επαναλαμβανόμενο μοτίβο (σαν δέηση), ενώ τα πλήκτρα από το "Riders On The Storm" κάνουν την εμφάνισή τους. Φωνητικά άλλοτε χορωδιακά, που στοιχειώνουν, και άλλοτε μόνο η ένρινη φωνή του McNerney να απαγγέλλει στη μέση του δάσους με εξαιρετική προφορά.
Το No Holier Temple των Hexvessel είναι μεν δίσκος που αντιγράφει συνειδητά το παρελθόν, καταφέρνει όμως τελικά να σταθεί ως μια αξιόλογη προσπάθεια μίξης διαφόρων επιρροών, πετυχαίνοντας ακόμα και στη διασκευή των Ultimate Spinach (“Your Head is Reeling”). Μέσα στα πλαίσια των revival που μας έχουν κατακλύσει –ελλείψει φαντασίας ίσως;– στέκεται λοιπόν με ιδιαίτερη άνεση και μια μεγάλη μερίδα του κοινού που αγαπάει το είδος θα το αγκαλιάσει με χαρά.
Όμως μέχρι εκεί. Το άλμπουμ δεν έχει να προτείνει κάτι το οποίο δεν γνωρίζουμε, δεν προσθέτει και δεν αφαιρεί στην εικόνα. Απλώς αναμασά και σερβίρει ένα νόστιμο φαγητό που κάποιοι άλλοι έχουν κάποτε μαγειρέψει καλύτερα και μάλιστα με δικά τους συστατικά…
{youtube}ZIQa7vg8oMU{/youtube}
