Δεχόμενος την ηχητική επίθεση του Βελοσιράπτορα στα ηχεία μου, ταμπουρώθηκα ευθύς αμέσως πίσω από το πληκτρολόγιο, καταθέτοντας τις εντυπώσεις μου πριν το αρχέτυπο αρπακτικό μπήξει βίαια τα (σήμα-κατατεθέν) κυρτά του νύχια και με θανατώσει με συνοπτικές διαδικασίες, προς ικανοποίηση ιδίων γαστριμαργικών ορέξεων και σκοπών. Αυτά όμως παθαίνει κανείς όταν καταπατά τα εδάφη της Κρητιδικής περιόδου... Οι Kasabian τολμούν λοιπόν να παραλληλίσουν την ευέλικτη και φονική φύση του εν λόγω δεινοσαύρου (φτερωτού, σε αντίθεση με τις Σπιλμπερικού Ιουράσιου Πάρκου κινηματογραφικές ενδείξεις) με τη μουσική που εμπεριέχεται στον νέο τους, τέταρτο κατά σειρά, δίσκο.
Και καθόλου άσχημα δεν πράττουν οι τέσσερις Άγγλοι, καθώς τα έντεκα κομμάτια του Velociraptor! καταδεικνύουν στο σύνολό τους μια παραπάνω από έκδηλη δυναμική, την οποία η μπάντα συντηρεί από τον καιρό του West Ryder Pauper Lunatic Asylum (2009) –μια φορμαρισμένη επιστροφή την οποία λίγοι περίμεναν, μετά τη φούσκα του Empire. Με τον Sergio Pizzorno να έχει πλέον αναλάβει για τα καλά τα δημιουργικά ηνία του συγκροτήματος και με τον Dan The Automator να προσφέρει τις υπηρεσίες του πίσω από την κονσόλα, οι Kasabian γύρισαν σελίδα στην καριέρα τους, αποδίδοντας πλέον σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.
Στο Velociraptor! λοιπόν, οι Kasabian συνδυάζουν αριστοτεχνικά διαθέσεις και στυλ για να συντάξουν ένα άριστα ζυγισμένο και σύγχρονο διαμαντάκι διάρκειας 50 λεπτών. Ένα gong και πνευστά εισαγάγουν τον ακροατή σε αυτό και από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το νοσταλγικό “Let's Roll Like We Used To”, γίνεται εμφανές ότι τα lads από το Leicester έχoυν πλέον αποκτήσει τον αέρα του νικητή κι έχουν διαμορφώσει εξ ολοκλήρου δικό τους ήχο και ύφος. Το πετυχαίνουν αντικαθιστώντας τις στιλάτες μα κενές συνθέσεις της πρώτης τους δισκογραφικής περιόδου με τραγούδια τα οποία κατορθώνουν να διατηρούν τον χαρακτήρα της μπάντας, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν το καθένα τους μια ξεχωριστή κατάθεση από αυτήν.
Βέβαια, ο συνδυασμός ροκ φόρμας με ηλεκτρονικά στοιχεία δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο. Είναι όμως ο αβίαστος τρόπος με τον οποίον επιτυγχάνεται που δημιουργεί τη γεμάτη γκρουβ ραχοκοκαλιά του Ράπτορα και τον κάνει να κερδίζει τις εντυπώσεις –χωρίς ωστόσο να αποτελεί το στοιχείο που μονοπωλεί το ενδιαφέρον. Γιατί μπορεί τα πρωτόγονα ένστικτα των “Days Are Forgotten” και “Switchblade Smiles” (των δύο πρώτων singles) να κροταλίζουν απειλητικά –οδηγώντας τον δίσκο στην κορυφή των βρετανικών charts– αλλά είναι οι midtempo στιγμές του δίσκου οι οποίες θα τον διατηρήσουν στη συνείδηση των μουσικόφιλων ως κάτι το ξεχωριστό. Ο λόγος δηλαδή για το γλυκόπικρο brit pop νεύμα του “Goodbye Kiss” και για το μπητλικών αναφορών “La Fee Verte”, τα οποία επιβεβαιώνουν τις υποψίες που θέλουν τους Kasabian να έχουν ωριμάσει και να έχουν εδραιώσει πλέον τη θέση τους ως ένα από τα λίγα σύγχρονα κι αληθινά αξιόλογα μουσικά σχήματα της Αγγλίας. Ως τέτοιο λοιπόν επιδεικνύει και εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ στιχουργικά –βλέπε το upbeat ομώνυμο τραγούδι με το χαρακτηριστικό ρεφρέν.
Αυτή η διαρκής εναλλαγή διάθεσης και ύφους αποτελεί έτσι ένα από τα δυνατότερα χαρτιά του Velociraptor! και αντανακλά τον δημιουργικό οίστρο που διακατέχει τον Pizzorno και την παρέα του, μην αφήνοντας σε κανένα σημείο το άλμπουμ να βαλτώσει. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω αποτελεί η τριπλέτα “Acid Turkish Bath”, “I Hear Voices” και “Re-Wired”, με την οριεντάλ αισθητική του πρώτου να ακολουθείται από τις synth-pop ευαισθησίες του δεύτερου και να καταλήγει στο καθαρόαιμο ροκάκι του τελευταίου. Και όλα αυτά χωρίς τίποτα να φαντάζει παράταιρο: από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του άψογου μιξαρίσματος.
Αποφεύγοντας λοιπόν να δεινοσαυρίσουν, οι Kasabian ορμούν ωσάν αρπακτικά στον νέο τους δίσκο, εστερνιζόμενοι τον πειραματισμό των Primal Scream κι έχοντας πλέον αφομοιώσει για τα καλά τις επιρροές τους. Συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία, τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά, και παρότι δεν αποτελούν τη μπάντα που θα αλλάξει τον κόσμο (κατά τις πομπώδεις, γεμάτες ειρωνεία δηλώσεις των ίδιων) σίγουρα τον κάνουν πιο ευχάριστο με τα ερπετοειδή γκρουβαρίσματά τους.
