Idrissa Diop - L' Epoque De L' Evolution 1969-1975

Εκκίνηση με μερικά χρήσιμα ονόματα: Rio Orchestra, Miami Club, Calypso Club. Η πρώτη του μπάντα, τον καιρό που μόλις φούσκωναν οι εφηβικές ορμόνες, και δυο απ' τους καυτούς χώρους οι οποίοι αργότερα φιλοξένησαν τα διεθνιστικά του χτυπήματα στα πετσιά των κρουστών, τη φωνή του, μα κυρίως τη ζώσα τραγουδοποιία του. Ο Idrissa Diop ούτε Κουβανός πρόσφυγας του ήχου είναι, ούτε κανένας μέλος βραζιλιάνικης υπερ-ορχήστρας. Γέννημα-θρέμμα της Σενεγάλης, εκεί που οι ακτές της Δυτικής Αφρικής αγναντεύουν απέναντι τη θάλασσα της Καραϊβικής και τον βραζιλιάνικο βορά, αλλά κι εκεί που ρίχνει καρό σημαία το περίφημο ράλι Παρίσι-Ντακάρ, έκανε μουσική τα βιώματά του για να λάβει σημαίνουσα θέση ανάμεσα στους ανανεωτές της μουσικής της πατρίδας του. Τα φαινόμενα μπορεί να απατούν, ωστόσο την ίδια στιγμή λένε και την αλήθεια.

L' Epoque De L' Evolution, λοιπόν, ελληνιστί η εποχή της εξέλιξης, ο καλοζυγισμένος τίτλος τούτης της συλλογής, η οποία καταγράφει το ηχογραφικό αποτύπωμα του Idrissa Diop κατά την περίοδο 1969-1975 (με το άφρο λογότυπο της Teranga Beat του Αδαμάντιου Καφετζή στην ούγια –για λεπτομέρειες βλέπε και σχετικά πρόσφατη αβοπολίτικη συνέντευξη). Έτσι, βέβαια, και δεν έχεις ιδέα για την ηχητική ζεύξη της Δυτικής Αφρικής με τον κόσμο, αναπόφευκτα η πολιτισμική σου πυξίδα θα βαρέσει κάμποσες τρελές πενιές με τις σχεδόν καθαρόαιμες σάλσες, τα μάμπο και τις εξώτικες των εισαγωγικών κομματιών. Τουλάχιστον μέχρι να συγχρονιστείς σωματικά και εγκεφαλικά με την αφρικάνικη πολυρυθμία που αναβράζει προοδευτικά κάτω απ' την απερίγραπτη ζωντάνια των θεμάτων –εξ' ου και ελάχιστα ενοχλητική η ολίγον συνταγογραφημένη αισθητική τους. Λαλάει το σαξόφωνο στο “Tioro Baye Thierno” και σε μια γύρα έχει ζεστάνει τα μέσα σου απ' άκρη σ' άκρη.

Το χέρι της εξέλιξης γίνεται αντιληπτό στην πορεία. Όταν οι επιλογές κλειδώνουν και περιστρέφονται γύρω απ' το μουσικό όχημα του Diop ονόματι Le Sahel –ειδικοβαρής μπάντα, εκ των σημαντικών ανανεωτών της σενεγαλέζικης παράδοσης. Εδώ οι ρυθμοί επιστρέφουν για τα καλά στη χθόνια μάνα τους, τα πνευστά συντονίζονται με την afro-jazz της εποχής, ενώ το όργανο και η ηλεκτρική διαγράφουν τριπαριστές τροχιές γύρω απ' το στέρεο έδαφος. Έδαφος το οποίο περιέργως δεν ξεχνά ούτε στιγμή τους ευγενείς τρόπους του (στα όρια του γαλλικού σικ) και συνεχίζει να τιμά τη Λατινική Αμερική –αυτή τη φορά όχι με εκείνη τη σχετικά άγουρη ζήλια, αλλά ως άσβεστη εστία οικειότητας. Όταν δε ο μετρητής καταφτάνει στο “Massani Cisse”, σηκώνονται καπέλα και λοιπά κάλυπτρα για χάρη ενός βαρβάτου δείγματος ψυχεδέλειας σενεγαλέζικης κοπής –προϊόν συνεργασίας με τον Cheikh Tidiane Tall των μεγάλων afro-jazzmen Xalam.

Εν ολίγοις, στο L' Epoque De L' Evolution του Idrissa Diop έχουμε να κάνουμε με μια χαρακτηριστική περίπτωση επιστροφής της αφρικανικής μουσικής στην οικία της, κατόπιν των απαραίτητων latin\jazz\pop\rock μεταλλάξεων, ώστε αυτή να ξαναβγεί στον κόσμο ανανεωμένη, στα πλαίσια ενός υψηλής αισθητικής αφροκεντρισμού, με διεθνιστικό κύτταρο. Κι έπειτα ανοίγεις τίποτα έγκριτους οδηγούς για μουσικές του κόσμου, του τύπου “The Rough Guide...”, και στις σελίδες αφιερωμένες στη Σενεγάλη, ανάμεσα σε κάποιες εκατοντάδες λέξεις για την αυτού μεγαλειότητα Youssou N' Dour (χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας), δεν βρίσκεις τον Idrissa Diop ούτε ως υποσημείωση...