Η Friday Music είναι μια δισκογραφική εταιρεία που ειδικεύεται στην επανέκδοση βινυλίου 180 γραμμαρίων. Έχει επανακυκλοφορήσει σε εξαιρετικής ποιότητας βινύλιο αλλά και σε σκληρά εξώφυλλα δίσκους των America, Jeff Beck, Deep Purple, Doobie Brothers, Kansas, Boz Scaggs, Muddy Waters και πολλών ακόμη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και έναν από τους καλύτερους δίσκους του Johnny Winter, το The Progressive Blues Experiment. Και η αλήθεια είναι ότι θα ευχόμουν να είχα στα χέρια μου για κριτική αυτόν τον θαυμάσιο δίσκο στην πολύ καλή επανέκδοση της Friday Music, αντί για το έκτο μέρος των ζωντανών bootleg ηχογραφήσεων, κατευθείαν από το προσωπικό αρχείο του Johnny Winter.
Με δεδομένο ότι τίποτα που άκουσα από τον Johnny Winter και ηχογραφήθηκε μετά το 1972 δεν μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση, με δεδομένο ότι η ηχογράφηση αυτού εδώ του υλικού είναι σαφώς μεταγενέστερη και καθόλου καλή, με δεδομένο ότι ο ίδιος ο Winter ακόμη και στις καλές του εποχές γίνεται συχνά φλύαρος, το Live Bootleg Series Vol. 6 με ταλαιπώρησε μέχρι να τελειώσει. Πολλές νότες, πολλές δεκάδες χιλιάδες νότες ξεπηδούν από την υπερβολικά πριμαρισμένη κιθάρα του Johnny Winter, την ώρα που το μπάσο του Jeff Ganz ακούγεται ελάχιστα και από τα drums του Tom Compton ακούγονται κυρίως τα πιατίνια.
Αν και το “Blackjack” του Ray Charles, το “Sen-Sa-Shun” του Freddie King και ιδίως το “It’s My Own Fault” του B.B.King είναι από τα αγαπημένα μου blues τραγούδια, ο ήχος αυτής της ηχογράφησης μου είχε τηγανίσει το κεφάλι, ήδη από την εισαγωγή. Στο Live Bootleg Series Vol. 6, ο Johnny Winter –σαν άλλος Carlos Santana– προσθέτει και προσθέτει και προσθέτει νότες τη μια πάνω στην άλλη, μέχρι τελικής πτώσεως... Και ο προσεκτικός ακροατής καταλαβαίνει γιατί κάποιες ηχογραφήσεις παραμένουν ακυκλοφόρητες, δυστυχώς μέχρι τη στιγμή που κάποιος μουσικός, χάνοντας την αίσθηση του μέτρου, αποφασίσει να τις κυκλοφορήσει.
Προτείνω ανεπιφύλακτα λοιπόν να αγνοήσετε αυτή τη σειρά των bootlegs και να μείνετε πιστοί στους παλιούς καλούς δίσκους του Winter.
