Θαμμένο κάτω από στοίβες CDs που περιμένουν εδώ και μήνες να ακουστούν, το δεύτερο άλμπουμ των Eagle Seagull από τη Νεμπράσκα στοιχειώνεται από μια χρυσή μετριότητα την οποία η μπάντα δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει –εξ’ ου και η πρόσφατη διάλυσή τους, πριν προχωρήσουν σε τρίτη δουλειά.
Κιθαριστικό αμερικάνικο indie rock παίζουν οι Eagle Seagull στο The Year Of How To Book, το οποίο αντιγράφει απροκάλυπτα τους Arcade Fire σε βαθμό μάλιστα που με κάνει να σας τους προτείνω αν έχετε κουραστεί από το hype των τελευταίων. Ίσως να γίνομαι πολύ κακός (αν και με δεδομένο τη διάλυση του γκρουπ έχω ελαφρυντικά), αλλά δυστυχώς αυτή η μπάντα ακούγεται σαν αυτές για τις οποίες φαντάζεστε ότι υπάρχουν γιατί ο τραγουδιστής είδε κάποτε όνειρο ότι θα γίνει ροκ σταρ των αρένων. Βιολιά που παίζουν γλυκανάλατες μελωδίες πάνω από ηλεκτρακουστικές κιθάρες (“Ι'm Sorry But I'm Beginning To Hate Your Face”), indie disco μπασογραμμές στον δρόμο που χάραξαν οι Pulp (“Yοu Can't Call Yourself A Secret”) και φωνητικά φαλτσέτα τα οποία αναδεικνύουν τις αναμφισβήτητες ικανότητες του τραγουδιστή στο να ακούγεται όπως οι ήρωές του –κάνοντας παράλληλα τους Eagle Seagull να ακούγονται σαν μία ακόμη αμερικάνικη μπάντα που παίζει καλά, ακούγεται καλά, αλλά της λείπει η φαντασία και τα σημεία που θα κάνουν την έκπληξη και τη διαφορά.
Δηλαδή πόσες τέτοιες μπάντες φαντάζεστε ότι ξεπηδούν από τα πανεπιστήμια της Αμερικής σε εβδομαδιαία βάση; Πόσοι 20+ να κοιτάζονται το πρωί στον καθρέφτη και να λένε «θα γίνω ο νέος Bright Eyes»; Οι εμμονές των Eagle Seagull με τις μαζικές sing-a-long μελωδίες στα ρεφρέν και τις ενορχηστρώσεις από την εμπορική εποχή των Cure, με αντίστοιχη θεματολογία στους στίχους –βλ. “Τhe Boy With A Serpent In His Heart”– προδίδουν τη μουσική τους ενηλικίωση, τοποθετώντας την κάπου στα ξεπερασμένα 1990s. Στο “Twenty Thousand Light Years” τραγουδούν «We haven't come to save the planet, we just came to dance» και αναρωτιέμαι εξίσου εύλογα πόσοι frontmen να έχουν τραγουδήσει κάτι αντίστοιχο την τελευταία δεκαετία, πάνω από λουστραρισμένες disco punk κιθάρες και με λίγο μπλιμπλίκι από πίσω –ώστε να φαίνεται ότι εισάγουν καινά δαιμόνια στη μουσική τους.
Και αμέσως μετά, το καλύτερο. Οποία πρωτοτυπία, στη σειρά οι δύο μπαλάντες της υπόθεσης, με μελό γραμμές στο βιολί, πιανάκι στα verse και τη φωνή να συνοδεύεται από χορωδία. Βάλε και φινάλε με τίτλο “Τhanks To All” και έδεσε το γλυκάκι... Ναι ρε φίλε, θέλω στ' αλήθεια να σε ρωτήσω: εσύ όταν τους υπέγραφες ένιωθες ότι έχεις τους νέους Kings Of Leon; Και στην πορεία τι έγινε; Βγήκε το νέο Arcade Fire και αρχίσατε το πλέξιμο; Τη στιγμή που ολοκληρώνονται αυτές οι γραμμές ξαναγκουγκλάρω τους Eagle Seagull και συνειδητοποιώ ότι στην καρέκλα του παραγωγού για το The Year Of How To Book βρισκόταν ο Ryan Hadlock (Gossip, Blonde Redhead, Stephen Malkmus κ.α.) και ότι ο τραγουδιστής Eli Mardock με την κοπέλα στο βιολί έστησαν καινούργια μπάντα με το όνομα Βeauty In The Beast. Τι να λέμε τώρα…
