Πρωτότυπη αν μη τι άλλο η ιδέα της Inner Ear να κυκλοφορήσει σε βινύλιο τον δεύτερο δίσκο των Ισλανδών Rokkuro (αφαιρώ τα διαλυτικά και τους τόνους της δύστροπης γλώσσας τους για να μην καεί το site), τους οποίους μάθαμε με φόρα φέτος χάρις στο εξαιρετικό τραγούδι των Film με την συμμετοχή της Hildur Kristn Stefnsdttir –της τραγουδίστριας δηλαδή της υπό κρίση μπάντας. Στο πρώτο τους δίσκο δεν είχα βρει πολλά σημεία επαφής. Ήταν αυτό που λέμε «όμορφο» χωρίς όμως να ξεχωρίζεις τραγούδια. Απλά ενέκρινες το σύνολο, την ατμόσφαιρα και επιβεβαίωνες πως, κάπως σουρεαλιστικά, η μουσική της Ισλανδίας έχει γίνει τόσο οικεία ώστε περισσότερο αναπαύεσαι στο κλίμα της, παρά εστιάζεις στα μέρη της. Μπορεί να μην είχες πολλά αρνητικά να καταλογίσεις αλλά δεν θυμόσουν κιόλας γιατί επέμενες όλο το βράδυ να ακούς τον δίσκο. Πιο πολύ σε υπνώτιζε δηλαδή ως σύνολο, παρά τον απολάμβανες εσύ.
Εδώ τα πράγματα άλλαξαν. Η αφετηρία είναι τα ωραία τραγούδια, αυτά αναζητάς, αυτά προσέχεις. Αδυνατώ –και θέλω να το αποφύγω άλλωστε– να μπω στη διαδικασία έστω και να αντιγράψω τους τίτλους-γλωσσοδέτες, άσε που δεν γράφεις συχνά με όρους πλευράς βινυλίου και δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία. Καλό παράδειγμα, λοιπόν, το τραγούδι που κλείνει την πρώτη πλευρά, με την καλύτερη ερμηνεία του δίσκου στην πιο ενθουσιώδη στιγμή του (μαζί με την post rock αναλαμπή του πρώτου τραγουδιού της δεύτερης πλευράς). Ο αρχετυπικός ροκ ρυθμός συναντιέται με την εξαιρετική παραγωγή του Alex Somers, η οποία αναδεικνύει την κάθε λεπτομέρεια της σύνθεσης και αποθεώνει την ερμηνεία της Hildur σε σημείο που η ισλανδική γλώσσα να μην αποτελεί εμπόδιο, μα μια μικρή νίκη απέναντι στην παγκόσμια επικράτηση των αγγλόφωνων τραγουδιών κάθε προέλευσης. Είτε επιλέγουν τα διακριτικά έγχορδα είτε τα χάλκινα, στο I Annan Heim οι Rokkurro ελέγχουν τις εντάσεις των τραγουδιών τους σε επίπεδο ενορχήστρωσης, αποφεύγοντας κλισέ αναπτύξεις χωρίς όμως να αποκόβονται από τη σαφή τους ανάγκη για συναισθηματικές ή επικές –αν προτιμάς– φορτίσεις.
Στη μικρή διάρκεια του δίσκου (ή τουλάχιστον αυτή η αίσθηση σου μένει, δεν τοn χρονομέτρησα) θα αναγνωρίσεις με ευκολία όλα τα ισλανδικά μουσικά χαρακτηριστικά που ξέρεις. Λίγο Sigur Ros όταν ακούς κιθάρες, λίγο Mum όταν ακούς τα φωνητικά και λίγο Amiina όταν μπλέκονται περισσότερα όργανα από αυτά της ροκ παράδοσης. Ίσως να θες λίγο από τη συνθετική στόφα του Johann Johannsson ή την ποπ φλέβα των Seabear και Slowblow, αλλά το I Annan Heim αποτελεί αναμφίβολα μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς που ήρθαν από τα βόρεια.
