Η ισχύς εν τη ενώσει. Παίρνεις δύο δόσεις Δυτικής Ακτής, την ανακατεύεις με μία δόση από Μεγάλο Μήλο και... βουαλά το τρίπτυχο των From Monument To Masses! Η ιδιότυπη τούτη αμερικάνικη μπάντα επανέρχεται στο προσκήνιο για πρώτη φορά μετά το 2005, κουβαλώντας μαζί της υπαρξιακές αναζητήσεις και πολιτικο-ιδεολογικά ερωτήματα, εν μέσω τρικυμιωδών prog rock συνθέσεων οι οποίες ταυτόχρονα αλληθωρίζουν τόσο προς την electronica, όσο και προς τον σύγχρονο σκληρό ήχο. Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε δεν μου προκαλεί πάντως εντύπωση η επαναδραστηριοποίηση τέτοιων σχημάτων. Το επιτάσσει φαίνεται το «Εδώ και Τώρα» της παγκόσμιας δημοσιονομικής κρίσης. Η οποία κρίση έχει τις ρίζες της περισσότερο στο διαβρωμένο σύστημα αξιών που διέπει ολάκερο τον Δυτικό κόσμο, παρά σε καθαρά οικονομικού ενδιαφέροντος θέματα.
Όλα αυτά βέβαια είναι αλληλένδετα και αναρωτιέται έτσι κανείς ποιο να είναι, τάχα, το πολιτικο-κοινωνικό υπόβαθρο της μπάντας αυτής. Μια γρήγορη ανάλυση του ονόματός της, μετά την ανάλογη αναζήτηση σε γνωστούς και μη εξαιρετέους διαδικτυακούς πυρήνες γνώσης, μας αποκαλύπτει πως η όλη φιλοσοφία πίσω από τους τρείς Αμερικανούς είναι η αμφισβήτηση της θεωρίας των «Μεγάλων Ανδρών». Της (γενικότερα αποδεκτής, θα έλεγα) υπόθεσης ότι πίσω από τα σημαντικότερα γεγονότα τα οποία έχουν σημαδέψει την ανθρωπότητα κρύβονται εξέχουσες προσωπικότητες, που με τις αποφάσεις τους έχουν αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Χωρίς να φαντάζει παράταιρο το παραπάνω συμπέρασμα, η θεωρία που η ίδια η μπάντα αγκαλιάζει «εμβολίζει» με πλάγιο τρόπο το μέγεθος της σημασίας των Μεγάλων αυτών Άντρών, χάρη των οποίων χτίζονται Μνημεία στη μνήμη τους προς όφελος της σημασίας των Μαζών, οι οποίες είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη για καθετί ξεχωριστό. Οι μικρές και ανώνυμες θυσίες της ανθρώπινης συλλογικότητας, δηλαδή, ως αληθινή βάση των μεγάλων ιστορικών στιγμών και αλλαγών. From Monument To Masses!
Πέρα όμως από τις όποιες συγκρουόμενες ιδεολογίες που μπορεί κανείς να μελετήσει με αφορμή την κυκλοφορία του νέου πονήματος των Αμερικανών, αυτό που εμείς καλούμαστε σε κάθε περίπτωση να κρίνουμε είναι η μουσική η οποία παράγεται και φτάνει στα αυτιά μας. Και σε αυτόν τον τομέα οι From Monument To Masses κάθε άλλο παρά απογοητεύουν με το On Little Known Frequencies. Από το ξεχωριστό ημι-cel-shaded artwork του δίσκου είχα προϊδεαστεί για κάτι ξεχωριστό, αρτίστικο και δυναμικό. Ήχοι που εκπέμπουν σε σχετικά άγνωστες συχνότητες βρίσκονταν προ των πυλών για να συναντήσουν τα αυτιά μου –όπως και τελικά έγινε. Πατώντας στις φόρμες του πατροπαράδοτου προοδευτικού ροκ, τα τρία μέλη της μπάντας –μετά πλειάδας άριστων μουσικών (που προσθέτουν βάθος με βιόλες και τσέλο μεταξύ άλλων)– επιτίθενται με σκρατσαρισμένα ηχητικά κλιπ, ηλεκτρονικές δροσοσταλίδες, κιθαριστικά ξεσπάσματα, πολιτικά λογύδρια, δεμένα ρυθμικά μέρη, ευαίσθητες μελωδίες, λούπες τηλεοπτικής προελεύσεως, ραδιοφωνικά samples και δεμένο παίξιμο στο αντιληπτό από το (ενήλικο) ανθρώπινο αυτί ηχητικό εύρος των 20 έως 20.000 Hz με καλλιτεχνική ειλικρίνεια και με αναντίρρητη τεχνική ικανότητα.
Στα πενήντα-συν λεπτά της διάρκειάς του, το On Little Known Frequencies των From Monument To Masses σπάνια επαναλαμβάνεται, αν και δεν κορυφώνει και συχνά στις οχτώ περιεχόμενες συνθέσεις του. Διατηρεί αξιοζήλευτη συνοχή και λειτουργεί καλύτερα ως σύνολο παρά τεμαχισμένο σε ολιγόλεπτες ακροάσεις μιας-δύο συνθέσεων. Βέβαια δεν θα πει κάτι καινούργιο σε όσους έχουν εντρυφήσει σε ανάλογες μπάντες και δυστυχώς ούτε θα δώσουν την ευκαιρία πλέον σε κάποιον από εμάς να τους απολαύσουν ζωντανά, μιας και τέλη Αυγούστου έδωσαν το τελευταίο τους κονσέρτο στη βάση τους, το Σαν Φρανσίσκο. Ας είναι, όμως. Τουλάχιστον μας άφησαν με έναν εξαιρετικό, ελπιδοφόρο και ρομαντικό σε σύλληψη και εκτέλεση δίσκο να μας συντροφεύει!
