Κολοράντο, 2001: O David Eugene Edwards των 16 Horsepower δημιουργεί τους Wovenhand ως σόλο project, για να κυκλοφορήσει έναν χρόνο αργότερα το πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ τους. Το project αυτό είναι περισσότερο βασισμένο σε λαϊκές παραδόσεις από τους 16 Horsepower, ενσωματώνοντας στοιχεία από folk και country μέχρι παραδοσιακές μουσικές άλλων λαών. Το 2005 οι Horsepower διαλύονται μα ο Edwards συνεχίζει ως Wovenhand. Και δυο χρόνια μετά το όμορφο Ten Stones, μάς παρουσιάζει το νέο πόνημα της έμπνευσής του, The Threshingfloor
Το νέο αυτό δημιούργημα κινείται σε κάπως διαφορετικά μονοπάτια απ' ό,τι οι προκάτοχοί του. Πιο συγκεκριμένα, πειραματίζεται με διαφόρων ειδών ήχους, οι οποίοι προέρχονται από κάμποσα περιβάλλοντα και εποχές: κελτική μουσική, μεσανατολίτικες λαϊκές επιρροές, ινδιάνικα στοιχεία, country rock δομές. Το ομότιτλο κομμάτι "Τhe Threshingfloor" αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαπίστωσης, καθώς ανακατεύει πολλά από τα προηγούμενα και μάλιστα με πολύ θετικό αποτέλεσμα. Τα ανακατεύει, όπως φαίνεται, αποφεύγοντας το ηχητικό παραφόρτωμα, το οποίο θα συνέβαινε υπό άλλη ενορχήστρωση. Φυσικά, έχουμε ήδη προϊδεαστεί με το εναρκτήριο "Sinking Hands" για το ότι ο δίσκος έχει μινιμαλιστικό στήσιμο, σχεδόν εξ' ολοκλήρου ακουστική μορφή –έχουν χρησιμοποιηθεί κατά βάση έγχορδα και hand percussion– και σ' αυτό, κατά τη γνώμη μου, κρύβεται η δύναμή του. Πρόκειται για ένα σύνολο συνθέσεων σκοτεινό και άκρως προσωπικό, το οποίο ωθεί τον ακροατή στη σκέψη και στον διαλογισμό και τον προκαλεί να νιώσει.
Μια τέτοια παραδοχή, όμως, χωράει περισσότερη συζήτηση. Όπως γνωρίζουν όσοι έχουν παρακολουθήσει το έργο του Edwards, πρόκειται για ένα βαθιά θρησκευόμενο πρόσωπο, το οποίο κάνει χρήση της χριστιανικής διδασκαλίας μέσα στη μουσική του: για έναν προπαγανδιστή ο οποίος –όσο κι αν αυτό ακούγεται αμφίβολο– αποφεύγει την προπαγάνδα. Συχνά και όχι άδικα έχει συγκριθεί με τον Nick Cave. Mία μόνο ακρόαση μπορεί όμως να πείσει πως η μουσική του ανθρώπου αυτού καταφέρνει να συγκινήσει και άτομα που δεν ασχολούνται ούτε κατά διάνοια με τη θρησκεία. Κι αυτό επειδή οι στίχοι του εκφράζουν γενικές ανθρώπινες φοβίες και εξομολογήσεις, οι οποίες μπορεί να προβληματίζουν το μυαλό του καθενός και να προσαρμόζονται σε όλους.
Στο Threshingfloor των Wovenhand επικρατεί λοιπόν η εξωτερίκευση του φόβου και του δισταγμού που βιώνει ο δημιουργός του, με τη χριστιανική πίστη σαν πάτημα –αλλά όχι σαν εμμονή. Υπάρχει μεν η χορωδία των μοναχών στο "Behind Your Breath" και το ουγγρικό φλάουτο του βοσκού στο "Terre Haute", υπάρχουν όμως και οι ινδιάνικες επιρροές στο "Raise Her Hands". Περιλαμβάνεται επίσης και μια ιδιαίτερη διασκευή στο "Truth" των New Order. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ κυμαίνονται στα ίδια σκοτεινά και υπνωτιστικά τοπία, με φίλτρα στα φωνητικά και με ένα κεντρικό drone να αποτελεί τη σπονδυλική στήλη του καθενός, όλα εκτός από το τελευταίο. Το "Denver City" έρχεται να κλείσει τον δίσκο κατά έναν παράξενο και παράδοξο τρόπο, μεταβάλλοντας την όλη ως τώρα διάθεση των προηγούμενων επιλογών μέσα από έναν σαφώς πιο χαρούμενο και country ρυθμό. Θα μπορούσε να είναι b-side των 16 Horsepower, το οποίο δεν είχε βρει χώρο σε κάποιο άλμπουμ τους πριν διαλυθούν. Μόνο ο Edwards γνωρίζει τον λόγο που επέλεξε να κλείσει έτσι το Threshingfloor, προσωπικά μού είναι δύσκολο να το εξηγήσω.
Όπως προαναφέρθηκε, από το ομώνυμο άλμπουμ του 2002 στο τωρινό Threshingfloor οι Wovenhand έχουν υποστεί διάφορες μεταβολές. Τα τελευταία χρόνια έχουν αφήσει πίσω τους κατά ένα μεγάλο μέρος την αμερικάνικη ροκ και προχωρούν εξερευνώντας. Ίσως θα ήταν καλύτερο να τους γνωρίσει κάποιος από το Blush Music ή το Consider Τhe Birds ή ακόμα και από το αμέσως προηγούμενο Ten Stones. Το Threshingfloor περισσότερα κοινά έχει με το Mosaic, με την έμφασή του στη διάθεση και στην υφή, χωρίς κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι πρόκειται για έναν δίσκο μόνο για fans. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει δίσκος που φέρει την υπογραφή του David Eugene Edwards και είναι αμφιβόλου ποιότητας ή επαναλαμβανόμενος. Ο σκοτεινός αυτός «ιεροκήρυκας» πάντα κάνει κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο, χωρίς να απογοητεύει.
