Αγάπη. Μια λέξη απαγορευμένη. Μια έννοια κρυπτογραφημένη. Καμουφλαρισμένη πίσω από τους χαρακτήρες ΧΧΧΧ. Δεν είναι όμως η μόνη ενοχλητική λέξη-φράση στον κόσμο των You Say Party. Είναι και το όνομα της μπάντας τους, αυτό καθεαυτό. Μετά τον θάνατο του ντράμερ Devon Clifford από εγκεφαλική αιμορραγία, τα εναπομείναντα μέλη πήραν την απόφαση να απλοποιήσουν το όνομα του γκρουπ και να αφαιρέσουν από αυτό το We Say Die κομμάτι του –προφανώς αποποιούμενοι το φρικτό γεγονός που τους βρήκε εν μέσω περιοδείας στο βόρειο τμήμα της αμερικανικής ηπείρου, τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους.
Η παραπάνω αλλαγή, όπως συμβαίνει και τις περισσότερες φορές στη ζωή, επήλθε βίαια και όχι μετά από κάποιον λογικό σχεδιασμό. Όπως και να έχει και όπως και να αποκαλούνται πλέον, οι You Say Party μας έδωσαν με το XXXX (και πριν συντελεστεί το παραπάνω τραγικό γεγονός) μάλλον τον πιο μεστό τους δίσκο. Κάνοντας μερικά βήματα μακριά από την ασφαλή ζώνη του dance punk περιβάλλοντος, στο οποίο κινήθηκαν στις δύο πρώτες τους καταθέσεις, κι ερχόμενοι πλησιέστερα σε ένα new wave περιβάλλον. Αν και δεν είχα βρει ιδιαιτέρως ελκυστική την έως τώρα δισκογραφική παρουσία των Καναδών, το ΧΧΧΧ με βοήθησε ως προς τη συμφιλίωσή μου με το μουσικό τους παρόν.
Από το πρώτο κιόλας τραγούδι η μπάντα κλείδωσε την προσοχή μου, συνδυάζοντας άψογα την pop ευαισθησία με το indy ιδίωμα. Περί του “There Is XXXX (Within My Heart)” ο λόγος, όπου η Becky Ninkovic –συνοδεία εύηχων keyboards– περιγράφει μια φίλια προς την ψυχοσωματική κατάπτωση κατάσταση που συνήθως ακολουθεί μια ερωτική απογοήτευση, με τους στίχους «When the morning comes?/and I don't wanna face the daylight/ When the morning comes/and I can't make my body rise». Τα εναπομείναντα εννέα τραγούδια έπεισαν τον υποφαινόμενο πως θα ήταν κρίμα να μην προταθεί η νέα αυτή κυκλοφορία των You Say Party, τουλάχιστον σε όσους ακροατές αρέσκονται σε μπριζομένες συνθέσεις πασπαλισμένες με παιχνιδιάρικα σύνθια, κοριτσίστικες ιαχές και punky κιθαρισμούς, όπως συμβαίνει στην τετράδα των “Glory”, “Cosmic Wanship Avengers”, “Make XXXX” και “She’s Spoken For”, τα οποία ξεχωρίζουν με το πρώτο κιόλας άκουσμα. Ή σε όσους προτιμούν περισσότερο ατμoσφαιρικές προτάσεις, στα ίχνη του “Lonely's Lunch” ή των 1980s αποχρώσεων “Laura Palmer's Prom” και “Dark Days”. Ακόμα και η darkwave ατμόσφαιρα του “XXXX/Loyalty” σε κερδίζει τελικά, αφού συνοδεύεται από μετρημένα εξάχορδα τσιμπήματα και από μια στοιχειωμένη ερμηνεία.
Χωρίς λοιπόν να απαρνηθούν την ηχητική τους ταυτότητα, οι You Say Party φρόντισαν να την εμπλουτίσουν με περισσότερη εσωστρέφεια στιχουργικά και με μεγαλύτερη ευελιξία συνθετικά, ώστε να παράγουν ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Το ΧΧΧΧ παρουσιάζει τη μπάντα σε πορεία δημιουργικής ωρίμανσης, της οποίας δυστυχώς δεν θα γίνουμε μάρτυρες της εξέλιξής της. Οι περαιτέρω ανακατατάξεις στο ρόστερ οι οποίες ακολούθησαν φέτος (η αντικατάσταση δηλαδή της Krista Loewen από τον Robert Andow στα keyboards και η αναγκαία προσθήκη του Al Boyle στα κρουστά) μάς φέρνουν ουσιαστικά μπροστά σε ένα νέο σχήμα. Το κατά πόσο οι Καναδοί θα συνεχίσουν από εκεί όπου τους αφήνει το ΧΧΧΧ μένει να φανεί...
