Ο Amos Hoffman δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις στον κόσμο που «ντιγκάρει» σύγχρονη jazz με έθνικ προεκτάσεις. Ο ταλαντούχος μουσικός, με καταγωγή από το Ισραήλ, ενώνει εδώ δυνάμεις με τον Avishai Cohen του γαλλικού «υποκαταστήματος» της Blue Note για να φτιάξουν έναν δίσκο καλό –ίσως τον πιο προσωπικό της καριέρας του ικανότατου κιθαρίστα.
Το Carving είναι όντως ένα προσωπικό άλμπουμ. Ο Hoffman σου κλείνει μάλιστα σ’ αυτό το μάτι και με τη δεύτερη φύση του: εκτός δηλαδή από τα κιθαριστικά σολαρίσματα, τις συνθέσεις του δίσκου επικαθορίζει και το ούτι. Στα έντεκα τραγούδια –όλα δικής του σύνθεσης– αναμείνατε να βρείτε εξαιρετικές jazz μελωδίες, οι οποίες ρίχνουν τους κτύπους της καρδιάς, καθώς και μια πλούσια ενορχήστρωση με μπάσο, φλάουτο, λογιών-λογιών τύμπανα αλλά και τουμπερλέκι (την εβραϊκή «νταρμπούκα») καθώς και «καλαμπάς», αυτή την ιδιότυπη καριόκα από κολοκύθι.
Τέτοιες πινελιές είναι που προσδίδουν ιδιαιτερότητα στο Carving του Amos Hoffman. Ένα διακριτικό δηλαδή πέρασμα-ταξίδι στον κόσμο των εμπνεύσεων, μια «πίσω στις ρίζες» αισθητική παρέμβαση, η οποία δεν αναλώνεται όμως σε τίποτα οριεντάλ τερτίπια, τύπου «το εβραϊκό συναντά το αραβικό». Τουναντίον, το παίξιμο της κιθάρας του Hoffman σε συνδυασμό με ένα ευρωπαϊκό μα βαθιά γκρουβάτο μουσικό φόντο εναλλάσσεται άψογα με το ούτι, προσδίδοντας στο Carving και τον χαρακτήρα μιας δουλειάς που εξερευνά (με προσωπικό πάντα τρόπο) τα όρια της jazz, καθώς και της προσωπικής οριοθέτησης της σύνθεσης. Οι έντεκα συνθέσεις, παρά το γεγονός ότι στέκονται αυτούσια, ενώνουν νοητά τις προθέσεις και τις συνθετικές ιδέες του Hoffman, καθιστώντας το Carving έναν δίσκο χωρίς ανισότητες και με ποικιλία.
Όπως διαβάζω και στο booklet, οι τίτλοι των τραγουδιών είναι καθαρά προσωπικοί (μάλιστα “Monique” είναι το όνομα της γυναίκας του Hoffman). Ένας όμως τόσο προσωπικός δίσκος, ο οποίος κατορθώνει να στήσει –με την υψηλή του αισθητική και το άρτιο παίξιμο– μια γέφυρα επικοινωνίας με το κοινό του καλλιτέχνη νομίζω ότι κρίνεται επιτυχημένος. Αν σε αυτό προσθέσεις την εξαιρετική παραγωγή του βετεράνου Avishai Cohen, τότε έχεις να κάνεις με κάτι που αξίζει του χρόνου σου. Παρεμπιπτόντως, νομίζω πως το ούτι με τη κιθάρα δένουν πολύ αρμονικά…
