Παρά τους περίεργους συνειρμούς που μπορεί να έχει ο μέσος Έλληνας στο άκουσμα του ονόματος των Malachai, οπωσδήποτε δεν μπορεί να φανταστεί ότι το όνομα στα εβραϊκά σημαίνει «άγγελος» ή, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, «αγγελιοφόρος του Θεού». Ένας φανατικός ωστόσο αναγνώστης του Stephen King, ίσως θυμάται ότι ο χαρακτήρας του Malachai Boardman εμφανίστηκε και στο διήγημα του Children Of The Corn (1977), το οποίο έγινε και ταινία το 1984.
(Επί του παρόντος τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει σημασία, απλώς μερικές φορές είναι διαβολικός ο τρόπος με τον οποίο σε βάζει ένας δίσκος να ψάξεις και να μάθεις/θυμηθείς ένα-δύο φαινομενικά άχρηστα πράγματα).
Οι Malachai βέβαια του Ugly Side Of Love δεν είναι διάβολοι και σίγουρα όχι άγγελοι. Είναι δύο μουσικοί από το Μπρίστολ, ο Gee και ο Scott, τους οποίους ανακάλυψε ο Geoff Burrows (Portishead) τρία-τέσσερα χρόνια πριν στη γειτονιά του και τους έβαλε αμέσως να κυκλοφορήσουν το υλικό τους στην Invada –ένα 12’’ single συγκεκριμένα, ονόματι Fading World, με το όνομα τότε να γράφεται ως Malakai. Αργότερα ήρθε η Island Records και το EP1, ενώ το παρόν ντεμπούτο του δίδυμου κυκλοφόρησε από την Invada πέρυσι. Στο μεταξύ, οι Malakai άλλαξαν το όνομά τους σε Malachai και μαζί άλλαξαν και εταιρεία. Υπέγραψαν με τη Double Six Records (της Domino) και το label επανακυκλοφόρησε φέτος το ντεμπούτο τους υπό τα δικά του λογότυπα.
To Ugly Side Of Love μοιάζει σαν το ταξίδι της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Ξαφνικά κυνηγάς έναν λαγό και πέφτεις σε ένα τούνελ που οδηγεί σε έναν φανταστικό μουσικό κόσμο: ένα εκρηκτικό μίγμα από beats, samples και μελωδίες, με έντονα στοιχεία 1960s ψυχεδέλειας λουσμένα στο μπριστολέζικο trip-hop των 1990s, με garage rock αναφορές πνιγμένες στο dubstep, με reggae ανατροπές και post-punk αποχρώσεις, με soul δόσεις και τον ήχος βινυλιακών scratch σε επανάληψη, καθώς η αναβίωση της pop πλευράς των 1960s απλώνεται σε όλο τον δίσκο, σαν κύμα που σκάει στην ακτή απόλυτα σύγχρονων ακουσμάτων. Όλα μπλέκονται σε ένα μεθυστικό σκοτεινό χορό, χωρίς ανάσα, χωρίς ενδιάμεσες στάσεις και διαλείμματα. Πιάνο, κιθάρες, πνευστά, drums και μπάσο ενώνονται σε μια υπνωτιστική, επιθετική, νοσταλγική ατμόσφαιρα. Αποσπάσματα από ειδήσεις, σειρήνες που βουίζουν απειλητικά και ακουστικό υλικό από την cult ταινία Warriors, κλεμμένα riffs των Kinks και εμβόλιμες σπαγγέτι γουέστερν μελωδίες, στίχοι με αναφορές στους Judy Finnigan, Mechano, Pinocchio, Roy Orbison, αλλά και Cheryl Tweedy Bella Emberg, Lord Charles (“Simple Song”).
Εντυπωσιακός προκύπτει και ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνει ο Gee να προσαρμόζει τα φωνητικά του στις ανάγκες του κάθε τραγουδιού: άλλοτε θυμίζει την τραχύτητα του Dennis Keller –τραγουδιστή των Fever Tree (μιας καλιφορνέζικης ψυχεδελικής μπάντας στα ύστερα 1960s)– κι άλλοτε κινείται στους μελαγχολικούς τόνους των King Crimson για να καταλήξει στους Status Quo του “Pictures Of Matchstick Men”. Οι Μalachai δεν φοβούνται να μπλέξουν, να αντιγράψουν, να ανατρέψουν όλα τα μουσικά σημεία αναφοράς τους για να φτιάξουν κάτι δικό τους. Και τελικά καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τον ακροατή στη δική τους χώρα των θαυμάτων, εκεί όπου οι Kinks μπορεί να παίζουν hip-hop και οι White Stripes reggae.
Σε αντίθεση, λοιπόν, με τον περίεργο συνειρμό που κάποιοι από εμάς μπορεί να κάνουν λόγω του ονόματός τους, το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Το Ugly Side Of Love των Malachai μπορεί να μας κρύφτηκε το 2009, με την παρούσα όμως επανέκδοση βάζει από τώρα υποψηφιότητα για έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2010.
