Το πώς κάποιος βλέπει μουσικά την κουλτούρα της «εξωτικής» Μεσογείου από τη μακρινή Ταϊβάν είναι ένα θέμα που μπορεί να σε κεντρίσει ως ακροατή. Όταν ο κάτοικος της μακρινής Ταϊβάν τυχαίνει να είναι μάλιστα η Veronica Yen, μια φέρελπις απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, στα πρώτα βήματά της στη δισκογραφία, τότε το όλο ζήτημα μπορεί να κεντρίσει την περιέργειά σου ακόμα περισσότερο. Γιατί το ευτύχημα του άλμπουμ Piano Poems From The Mediterranean είναι η ίδια η Veronica Yen, που πραγματικά διαχειρίζεται τον ήχο της με μια τέτοια αισθαντικότητα, ώστε, αν και δεν συγχρονίζεται με το γούστο μου, εντούτοις με καθηλώνει. Γιατί σπάνια ακούς ερμηνευτή που σου δίνει την εντύπωση ότι ελέγχει απόλυτα τη χροιά και την ένταση με τις άκρες των δακτύλων του.
Από την άλλη πλευρά, οι συνθέσεις του δίσκου έχουν επιλεχθεί με έναν κάπως αβέβαιο τρόπο. Η παρουσία του Liszt και του Rimsky-Korsakov ξαφνιάζουν, καθώς δεν έχουν κάποια καταγωγική σχέση με τη Μεσόγειο, ενώ οι υπόλοιποι τρεις συνθέτες προέρχονται από την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Η παρουσία του Liszt εξηγείται ίσως από την παρουσία του έργου του Sonneto 104 del Petrarcha, το οποίο αρχικά αποτελούσε μελοποίηση του συγκεκριμένου σονέτου του Ιταλού Πετράρχη από τον Ούγγρο συνθέτη, ενώ στην τελική του μορφή το έργο είναι καθαρά πιανιστικό. Από αυτή την άποψη η Yen συνδέει τον Liszt με την Ιταλία και τον μεγάλο της Πετράρχη. Ο οποίος εισήγαγε τη φόρμα του σονέτου στην ποίηση, όπως και ο Ούγγρος συνθέτης άλλαξε τον τρόπο που ένας συνθέτης αντιμετώπιζε το πιάνο μέχρι εκείνη την εποχή, φτάνοντας την εκτελεστική δεινότητα στα όριά της. Επίσης και τα δύο έργα του συνθέτη (και το “Les Jeux D’ Eaux Villa D΄Este”) γράφτηκαν κατά τη διαμονή του στην Ιταλία. Ίσως η καλύτερη στιγμή του CD.
Η σονάτα σε ντο μείζονα του Ιταλού Baldassore Galuppi, εκπρόσωπου του galante (1720-1770) ο οποίος υπήρξε τσεμπαλίστας, συνθέτης της όπερας αλλά και 90 σονατών για πληκτροφόρο όργανο, είναι ίσως το πιο «τίμιο» έργο του άλμπουμ: μια χαρακτηριστική σονάτα της περιόδου, που η Yen την αφήνει λίγο στην τύχη της ερμηνευτικά, καθώς εκτελεί με μια κάποια απάθεια. Τα τρία κομμάτια του νέου Έλληνα συνθέτη Anastazios (γεννηθείς το 1975) τα κρίνω ως τα πιο αδύναμα σημεία της δουλειάς, καθώς φέρνουν κατά νου υπόκρουση κινηματογραφικών ερώτων, ποντάροντας σε έναν κατά τη γνώμη μου αδιάφορο συναισθηματισμό –κάπως καλύτερο από τα τρία το “Embraced By The Winds”. To κομμάτι πάλι του Rimsky-Korsakov “Variations”, έτσι ακρωτηριασμένο όπως είναι από το υπόλοιπο έργο “Capriccio Espagnole”, δεν αφήνει κάποια σπουδαία εντύπωση, αν και ο Ρώσος συνθέτης είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ρωσικής εθνικής σχολής, άσχετα αν εδώ πειραματίζεται με θέματα της ισπανικής μουσικής –πράγμα που τον εντάσσει στη θεματολογία του Piano Poems From The Mediterranean. Τέλος, το έργο του Ισπανού Enrique Granados έχει κάποιο ενδιαφέρον, χωρίς να συγκινεί.
Το πρόβλημα λοιπόν του Piano Poems From The Mediterranean της Veronica Yen είναι η εν γένει επιλογή υποτονικής μουσικής. Δεν θα έλεγα όμως ότι κάποιος θα έχανε τον καιρό του αν το άκουγε, διότι παραμένει το κέρδος μιας νέας και αρκετά καλής ερμηνεύτριας.
