Το είδος της μουσικής που πρεσβεύουν οι Jahcoozi αλλάζει από άλμπουμ σε άλμπουμ. Έχει ως κοινό παρανομαστή τους εκλεκτικούς ηλεκτρονικούς ήχους, αλλά οι διαθέσεις τους μεταβάλλονται κάθε φορά που μπαίνουν στο στούντιο για μια καινούργια ηχογράφηση. Η λίστα άλλωστε με όσα ονόματα έχουν συνεργαστεί μαζί τους στα οκτώ χρόνια ύπαρξής τους έχει μεν μια dub βάση και πάλι όμως αφήνει να φανεί η ποικιλομορφία στον ήχο τους: Modeselektor, Asian Dub Foundation, Anti Pop Consortium, Buraka Som Systema και διάφοροι άλλοι έχουν βοηθήσει το τρίο να απλωθεί από τη βερολινέζικη βάση του σε κάθε άκρη του πλανήτη, κηρύττοντας το grime, punk-rock, hip hop, electronica ευαγγέλιό του σε κάθε μεγαλούπολη με ανεπτυγμένη pop αισθητική, η οποία διατηρεί, παράλληλα, επαφές με τη σύγχρονη urban κουλτούρα.
Το φετινό, ολόφρεσκο Barefoot Wanderer, τρίτο πόνημα των Jahcoozi για λογαριασμό αυτή τη φορά της BPitch Control της Ellen Allien, ακούγεται άλλοτε σαν δίσκος κατά παραγγελία της σιδηράς κυρίας του ευρωπαϊκού clubbing και άλλοτε σαν μια τολμηρή στροφή του label της προς έναν νέο και πιο underground ήχο, ο οποίος αποφασίζει να βουτήξει από τα minimal beats του Βερολίνου προς τα trip hop και dubstep beats της Βρετανίας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ποιοτική κυκλοφορία. Γιατί ο όρος ποιότητα βρίσκεται στα βασικά συστατικά των ήχων που γεμίζουν τα 45 λεπτά του Barefoot Wanderer και χαρακτηρίζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο έχουν ηχογραφηθεί τόσο τα όργανα (οι πρώτες πηγές πάνω στις οποίες γράφτηκε η μουσική) όσο και η φωνή της Λονδρέζας Sasha Perera, που συντροφεύει τον Γερμανό Robot Koch και τον Oren Gerlitz από το Τελ Αβίβ στους Jahcoozi. Με άλλα λόγια, μπόλικες εργατοώρες στο στούντιο κι ένα ενιαίο και αδιάσπαστο concept για το πώς η μπάντα θα δημιουργούσε το δικό της ηχητικό τείχος, με το μίνιμουμ σχεδόν των οργάνων. Το πνεύμα των ηχογραφήσεων καλύπτει ένα αργό αλλά ιδιαίτερα groovy φάσμα επιρροών, με τα ονόματα των Diplo, Switch, M.I.A. ή Τerry Lynn να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και με είδη όπως το baile funk, το 2step ή το booty bass να είναι τα σημεία αναφοράς.
Ίσως αν ο Tricky επέστρεφε στις Μπρίστολ ρίζες του και κάπνιζε λίγο από το «πρώτο και αληθινό πράγμα» να ηχογραφούσε κάτι ανάλογο σε ύφος και ατμόσφαιρα. Βρίσκω πολλές ομοιότητες με το Μaxinquaye ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο οι Jahcoozi, πάνω σε αυτή την dub φόρμα, ενώνουν τις τελείες ανάμεσα στο grime, το rock, το dubstep, την έθνικ και την ποπ. Στο συνοδευτικό της κυκλοφορίας κείμενο αναφέρεται άλλωστε ότι, με τη βοήθεια του Ινστιτούτου Goethe, ταξίδεψαν στην Κένυα για να ηχογραφήσουν το “Μsoto Millions” με τους MCs του dancehall/reggae crew Uko Flani, ενώ στη συνέχεια σταμάτησαν στη Νέα Υόρκη για να ηχογραφήσουν το “Speckles Shine” με τον περκασιονίστα Guillermo Brown, πριν επέστρεψαν στην Ευρώπη για το κινηματογραφικό “Barricaded” με τη Βελγίδα Barbara Panther. Highlight, επίσης, η απολαυστική διασκευή στο “Close To Me” των Cure. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι Jahcoozi αφενός γνωρίζουν τη σημαντικότητα της σωστής παραγωγής στην διαδικασία ενός νέου δίσκου και αφετέρου δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη όταν το πράγμα έρχεται στην ηχογράφηση ενός τόσο συμπαγές δίσκου, που αν μη τι άλλο θα στιγματίσει τόσο τη μπάντα όσο και το label της.
Ομολογώ ότι δεν περίμενα μια τέτοια κυκλοφορία από τη συνήθως electro/minimal/disco-house BPitch Control, αλλά ασφαλώς και τα όρια υπάρχουν για να υπερβαίνονται. Και αυτός ο δίσκος ίσως σημάνει το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης για τους hipsters του Βερολίνου. Ίσως πάλι να είναι απλώς μια ποιοτική προσθήκη στον κατάλογο της εταιρείας και στις δισκοθήκες σας. Υπάρχει μια μόνο αδυναμία, βασική όμως: εστιάζοντας τόσο στην επιβλητική παραγωγή όσο και στο χτίσιμο αυτού του ζόρικου wall of sound, οι Jahcoozi άφησαν έξω ή ιδιαίτερα πίσω τις μελωδικές γραμμές. Και έτσι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ο δίσκος τους δεν ενδείκνυται για μαζικές ακροάσεις. Κάτι βέβαια που το έχουμε ξαναδεί να συμβαίνει και ασφαλώς οι πιο απαιτητικοί από εσάς δεν θα το θεωρήσουν και (τόσο) κακό.
