Δύο από τα καλύτερα πιάνα της σύγχρονης μουσικής και ένας ασταμάτητος drummer στροβιλίζουν μανιωδώς την κλασική τους εκπαίδευση και κουλτούρα γύρω απο ηλεκτρονικές και δη house/techno φόρμες για να δημιουργήσουν τον ιδιαίτερο ήχο τους. Μόνο μια λέξη μπορεί να περιγράψει το περιεχόμενο αυτού του άλμπουμ: επικό.
Ο Rami Khalife και ο Francesco Tristano γνωρίστηκαν στις αρχές του 2000 στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια των πιανιστικών τους σπουδών. Για την ακρίβεια είχαν ξεπεράσει ήδη το στάδιο της εκπαίδευσης και είχαν αρχίσει να δημιουργούν φήμη σαν δύο από τους καλύτερους –παγκοσμίως– κλασικούς πιανίστες. Κοινό σημείο αναφοράς για τη φιλία τους, η –όχι και τόσο συμβατή με τον τρόπο ζωής τους– εμμονή με την ηλεκτρονική μουσική. Οι πρώτες τους στούντιο συνευρέσεις θα πρέπει να ήταν ο ορισμός του αυτοσχεδιασμού με βάση τις μοντέρνες πιάνο φόρμες, ενώ σύντομα η βασική θέση του drummer ήρθε να συμπληρωθεί από τον Aymeric Westrich, επαγγελματία οργανοπαίκτη, παραγωγό (γαλλικού) hip hop και αναπόσπαστο κομμάτι των ζωντανών εμφανίσεων των Cassius. H δημιουργία των Aufgang ήρθε επίσημα το καλοκαίρι του 2005. Ο Rami είχε αφήσει πίσω περιοδείες με τον Λιβανέζο συνθέτη (και πατέρα του) Khalife, είχε τελειώσει δύο (κλασικά) άλμπουμ για πιάνο και μερικές συμμετοχές για soundtracks και, εκείνο το καλοκαίρι, συναντήθηκε επί σκηνής στο Sonar της Βαρκελώνης με τον Tristano, για μια εκτέλεση στο “Bells” του Jeff Mills –με τη συμβολή του ίδιου του Mills. Tα υπόλοιπα αποτελούν μια εξίσου εντυπωσιακή ιστορία, από την οποία κρατάμε την επανασύνδεση του αρχικού line-up των τριών μελών και τις ατελείωτες ώρες jamming, όπου επαναπροσδιορίστηκε τόσο η μελωδική μεριά της σύγχρονης χορευτικής μουσικής όσο και οι ρυθμικές βάσεις της κλασικής.
Ως αποτέλεσμα προκύπτει αυτό το σπάνιας ομορφιάς ντεμπούτο, με τίτλο το όνομα των Aufgang και με περιεχόμενο εννέα εξαιρετικές ορχηστρικές συνθέσεις που, συνολικά, ξεπερνούν σε διάρκεια τη μία ώρα μουσικής (κυκλοφόρησε από την InFine του Agoria). Η φράση ότι τα ακουστικά ηχητικά πεδία συναντούν τα ηλεκτρονικά θα ήταν πολύ απλή για να περιγράψει το ιδιαίτερο ηχητικό μπαστάρδεμα που εκτυλίσσεται εδώ, αφήνοντας πίσω του ταμπέλες όπως «ακουστικό techno» ή «κλασική μουσική με ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις». Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια νέα μουσική διάλεκτο, πρωτότυπη όσο και ανατρεπτική, η οποία χρησιμοποιεί το πιάνο σαν μια ακόμη πηγή παραγωγής ηλεκτρονικής μουσικής και το συνδυάζει ιδανικά με τα beats και με τα drum μέρη που παίζουν –όπως και σε κάθε dance κυκλοφορία άλλωστε– καθοριστικό ρόλο.
Στα “Channel 7”, “Barock”, “Sonar” και “Good Generation”, οι μελωδίες που σκαρώνει το δίδυμο Tristano/Khalife είναι εξίσου δυνατές –ανάλογες θα τολμήσω να πω κάποιων μεγάλων κλασικών συνθετών– ενώ ασφαλώς οι προοπτικές πάνω σε remix edits των συνθέσεών τους φαντάζουν απεριόριστες. Πότε πιασάρικοι και πότε στριφνοί και αυτοσχεδιαστικοί, οι Aufgang κυκλοφόρησαν έναν δίσκο που δύσκολα θα αφήσει τους πραγματικούς αναζητητές της καλής μουσικής ασυγκίνητους. Βέβαια, μια πρώτης τάξεως πρόκληση για οποιονδήποτε κερδίσει αυτός ο δίσκος, είναι να ζήσει από κοντά μια ζωντανή μεταφορά αυτής της καλλιτεχνίας, από τη σκηνή κάποιου συναυλιακού χώρου. Γιατί οι φήμες λένε ότι τα vibes και η ενέργεια που απελευθερώνει η μπάντα στα live της αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα underground μουσικά μυστικά της Ευρώπης του 2010...
