Τρίτο άλμπουμ για τους Alesana, ένα από τα ανερχόμενα ονόματα στον χώρο του screamo τα τελευταία χρόνια και μάλιστα αρκετά σημαντικό για την καριέρα τους, καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν την αποχώρηση του πρώην τραγουδιστή και κιθαρίστα τους Adam Ferguson. Σαν αποτέλεσμα η μπάντα κατέληξε να έχει τέσσερις(!) ανθρώπους να μοιράζονται τα φωνητικά στο The Emptiness, αλλά το αποτέλεσμα ευτυχώς δεν προέκυψε ως αχταρμάς και τα κύρια με τα δευτερεύοντα φωνητικά, καθώς και τα screams, δείχνουν να έχουν ισορροπήσει αρκετά καλά μεταξύ τους.
Εξίσου βασική διαφορά με τα δυο προηγούμενα άλμπουμ, αλλά και γενικά τη μέχρι τώρα πορεία τους, είναι και η απόφαση των Alesana να δημιουργήσουν με το The Emptiness τον πρώτο τους concept δίσκο, βασισμένο στο τελευταίο ολοκληρωμένο ποίημα που άφησε πίσω του ο Edgar Allan Poe –το Annabel Lee. Το άλμπουμ έρχεται μάλιστα παρέα με ένα πολύ προσεγμένο packaging, το οποίο συμπεριλαμβάνει διάφορα «πειραγμένα» σκίτσα αλλά και μια ιστορία που συνοδεύει τα τραγούδια. Στιχουργικά, εξάλλου, βλέπουμε εδώ ότι η μπάντα κάνει συνειδητή προσπάθεια να κινηθεί στα θεματολογικώς διεστραμμένα μονοπάτια που πρώτοι διανύσανε στο συγκεκριμένο ιδίωμα οι Silverstein. Μουσικά πάλι συναντούμε έναν ήχο ο οποίος χρωστάει πολλά τόσο στους Chiodos (μείον τις περίπλοκες και πολλές φορές ιδιόμορφες δομές τραγουδιών τους), όσο και στο όλο κλίμα των δουλειών των Coheed & Cambria. Σε κομμάτια δε σαν τα “The Artist” και “To Be Scared By An Owl” ίσως και να γράφουν τα τραγούδια που θα τους καθιερώσουν στο κοινό του συγκεκριμένου είδους, καθώς τέτοιες στιγμές διαθέτουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να γίνουν χιτάκια της εν λόγω σκηνής.
Το The Emptiness, ως σύνολο, αποτελεί ένα καλό και ώριμο δείγμα του τι εστί τωρινός screamo ήχος και μια από τις πιο προσεγμένες δουλειές του χώρου τελευταία. Αλλά το θέμα είναι ότι, όσο καλές και να είναι οι προθέσεις των Alesana, δεν καταφέρνουν να πλησιάσουν αλλά ούτε και να ξεπεράσουν κλασικούς δίσκους του ιδιώματος, σαν λ.χ. το πρώτο άλμπουμ των Beautiful Mistake, μένοντας έτσι σε ένα επίπεδο αξιοπρεπές μα όχι αρκετό ώστε να αποσπάσει καλλιτεχνικό σεβασμό από τους εκτός screamo ακροατές. Ακόμα και με μια σοβαρή δουλειά όπως το The Emptiness, οι Alesana θα συνεχίσουν να παραμένουν εντός των screamo τειχών, σε αντίθεση π.χ. με groups σα τους Funeral For A Friend, οι οποίοι κατάφεραν και αναγνωρίζονται πλέον από το σύνολο σχεδόν των οπαδών του σκληρού κιθαριστικού ήχου. Οι Alesana, από την άλλη, φαίνονται καταδικασμένοι να αναγνωριστούν ως μια αξιοσημείωτη σταθερά στο χώρο του screamo, μια μπάντα η οποία, αν και συμπαθής, μοιάζει αμελητέα στο σύνολο του αμερικάνικου σκληρού ήχου.
