Οι Taxi Taxi! είναι ένα indie folk σχήμα από την μακρινή και κρύα Στοκχόλμη, απoτελούμενο από τις δίδυμες αδερφές Miriam και Johanna E. Behran. Μοιάζει αυταπόδεικτη η ιδανική χημεία και έτσι, στα μόλις είκοσι χρόνια τους, τα κορίτσια χρησιμοποίησαν με ευελιξία το ίντερνετ ώστε να πείσουν αρκετούς για το ταλέντο τους. Στο ντεμπούτο EP τους (2007), συνεργάστηκαν με τον παραγωγό Bjorn Yttling των Peter, Bjorn & John, ενώ το πρόσφατο Still Standing At Your Back Door αποτελεί το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ. Νομίζω δε πως ξεκινά μια νέα διαδρομή γι’ αυτές, από την οποία και δικαιούμαστε να περιμένουμε κάτι ξεχωριστό.
Ο ήχος των Taxi Taxi! ορίζεται αφενός από τα μελωδικά και γαλήνια φωνητικά των αδερφών Behran, και αφετέρου από διακριτικά χάδια στις χορδές της κιθάρας και low-tempo χτύπους στα κρουστά. Σε σημεία βέβαια οι δίδυμες ρισκάρουν στον εναρμονισμό των φωνών τους, με αποτέλεσμα ορισμένες φορές να σκοντάφτουν, αλλά γενικά τα φωνητικά στοχεύουν ψηλά και διακρίνονται. Επιπρόσθετα, η διαφορετική σουηδική προφορά πάνω στον αγγλικό στίχο χαρίζει μια ιδιαίτερη γοητεία. Πέρα από τα φωνητικά, η δύναμη της μουσικής των Taxi Taxi! στηρίζεται επίσης στη σαγηνευτική, ταξιδιάρικη νότα που δίχως εξαίρεση χρησιμοποιούν στα κομμάτια τους. Πρόκειται για μια δύναμη πηγάζουσα από αθώα κοριτσίστικα όνειρα, η οποία αποδεικνύεται ικανή να περιφέρει τον νου του ακροατή σε φθινοπωρινά τοπία και σε μοναχικές διακοπές στην γκρίζα φύση. Ο ήχος θυμίζει ως εκ τούτου Bon Iver, αλλά φέρνει κατά νου και τους Kings Of Convenience – στην πιο «χειμερινή» τους ας πούμε έκδοση. Στην αποπλάνηση των αισθήσεών μας συμβάλουν περαιτέρω και οι παύσεις στη μουσική, καθώς ηχούν δυνατά όπου χρησιμοποιούνται, εύστοχα, στη διάρκεια του δίσκου.
Το συγκροτημένο αποτέλεσμα του Still Standing At Your Back Door, σε συνδυασμό με το νεαρό των Taxi Taxi!, αφήνει, όπως είπα και πιο πάνω, υποσχέσεις. Αλλά ακόμα πιο σημαντική βρίσκω την προσήλωση που επιδεικνύει το σχήμα στο χτίσιμο του δικού του μουσικού οράματος, που αναδεικνύεται πανταχού παρών στον δίσκο, ακόμα και στις όχι και τόσο ενδιαφέρουσες στιγμές του. Ανυπομονώ λοιπόν για την επόμενη δουλειά των αδερφών Behran.
