Το πρώτο που έκανα, όταν πήρα στα χέρια μου το νέο άλμπουμ των Kronos Quartet, ήταν να ψάξω τι σημαίνει ο τίτλος Floodplain. Δεν είναι από τις πιο τετριμμένες λέξεις της αγγλικής άλλωστε. Όταν ανακάλυψα ότι σημαίνει τα από καιρό σε καιρό πλημμυρισμένα και εύφορα κομμάτια γης που γειτνιάζουν πλάι σε μεγάλα ποτάμια τα οποία περιοδικά υπερχειλίζουν, τότε κατάλαβα και το νόημα του εξωφύλλου – όπου αναπαρίσταται ο πλανήτης Γη με μόνα εμφανή σημεία τα μεγάλα ποτάμια της ανατολικής πλευράς του κόσμου, από τα Βαλκάνια έως τα βάθη της Ασίας.
Μουσικά η νέα δουλειά των Kronos Quartet κινείται σε αυτά τα μουσικά μονοπάτια δηλαδή στον Λίβανο, στο Ιράν, στην Αίγυπτο, στην πρώην Γιουγκοσλαβία κτλ. Σε ήχους γνώριμους δηλαδή στον Έλληνα, καθώς θα μπορούσα να πω ότι το Floodplainμοιάζει να είναι ένα, πολλές φορές, συνεχές ταξίμι. Άθελά τους έχουν φτιάξει ένα άλμπουμ πολύ συγγενές στην ελληνική μουσική παράδοση. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται όμως και το πρόβλημα για τον Έλληνα ακροατή. Ότι το υλικό της δουλειάς τού φαίνεται πολύ οικείο και καθόλου εξωτικό, πολύ συνηθισμένο άκουσμα και καθόλου world. Κατανοώ για ποιο λόγο ένας Γερμανός και ένας Αμερικάνος θα ενθουσιαζόταν με το παρόν άλμπουμ, δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για το ελληνικό κοινό, το οποίο για δεκαετίες έχει πάρει μια υπερβολική δόση από Ανατολή.
Κάπου αλλού βρίσκεται όμως η δική μου ένσταση περί Floodplain. Όλα του τα κομμάτια, πλην ενός, αποτελούν λαϊκές ζωγραφιές της Ανατολής και όχι συνθέσεις. Πέρα από την ενορχήστρωση στα πλαίσια ενός κουαρτέτου εγχόρδων, οι συνθέσεις δεν υφίστανται κάποια επεξεργασία. Άσε που ακούς όλη την ώρα, σαν από μαγνητοταινία, την πρωτότυπη εκτέλεση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, βέβαια, οι μουσικοί του κουαρτέτου αναδεικνύονται σε εξαιρετικούς στιλίστες, ικανούς να κοπιάρουν κάθε τρόπο παιξίματος, ακόμα και όσους τους είναι πολιτιστικά «ξένοι». Αλλά δεν αρκεί, όχι αν και το μουσικό περιεχόμενο δεν είναι εξίσου εξελιγμένο μουσικά. Όμως το άλμπουμ τελειώνει με ένα εξαιρετικό κομμάτι μουσικής – το “…Ηold Μe, Νeighbor, Ιn Τhis Storm…” της Σερβίδας, εγκαταστημένης πια στη Νέα Υόρκη, Aleksandra Vrebalov. Καθώς το ακούς, αυτονόητα το συνδέεις με τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, ενώ η ανάδειξη της τσιγγάνικης μουσικής της χώρας και κάποιου νανουρίσματος εκφεύγει από το φολκλόρ του Μπρέγκοβιτς. Για αυτό το κομμάτι και μόνο, θα άξιζε ο καθένας να προμηθευτεί το Floodplain. Ένα σημαντικό κομμάτι, μιας άξιας συνθέτριας.
Πέρα από το “…Ηold Μe, Νeighbor, Ιn Τhis Storm…” ξεχωρίζουν ακόμα το πολύ όμορφα ενορχηστρωμένο για κουαρτέτο εγχόρδων από τον S. Prutsman “Wa Habibi”, το “Lullaby” και το “Kara Kemir”. Καλή ακρόαση για όσους δεν έχουν προμηθευτεί ακόμα το νέο άλμπουμ των Kronos Quartet.
