Ο Anthony Joseph δεν είναι μια απλή περίπτωση καλλιτέχνη. Γεννημένος στο Τρινιντάντ της Καραϊβικής, ζει από το 1989 στο Λονδίνο και είναι βραβευμένος ποιητής και συγγραφέας, μουσικός, αλλά και διδάκτωρ δημιουργικής γραφής στο Birkbeck College της αγγλικής πρωτεύουσας. Σαν ποιητής η πορεία του ξεκινά τα παιδικά του χρόνια στην πατρίδα του, ενώ σαν μουσικός με την εγκατάστασή του στο Λονδίνο, όταν και καταπιάστηκε με την άσημη τότε μαύρη rock σκηνή της πόλης. Το 2005 δημιουργεί τους Spasm Band (το όνομα προέρχεται από ένα group που στο μυθιστόρημά του “The African Origins Of UFO” παίζει μουσική στο club κάποιου άλλου γαλαξία!), οι οποίοι έκτοτε αποτελούν τους συνοδοιπόρους του σε όσα μουσικά ταξίδια επιχειρεί από τα έγκατα του μαύρου ψυχισμού. Ίδια αφετηρία, δηλαδή, με πολλούς πνευματικούς του προγόνους – από τον Miles Davies, τον Marvin Gaye και τον Sun Ra, μέχρι τον Fela Kuti, τον Gil Scott Heron ή τους Last Poets. Ονόματα βαριά σαν ιστορία, όπως λέγανε κάποτε, που άφησαν σημαντικότατη παρακαταθήκη στο σύντομο πέρασμά τους από τον αφρικάνικο γαλαξία του απώτερου διαστήματος στη Γη μας. Ίσως ηχεί βαρύγδουπο να εντάξει κανείς τον Anthony Joseph στο ίδιο μήκος κύματος με αυτά τα μεγαθήρια, αλλά η αίσθηση που αποπνέει μια βουτιά στον κόσμο του είναι ότι προέρχεται και αυτός από το παραπάνω «αστρικό σύμπλεγμα».
Το Bird Head Son είναι η δεύτερη δισκογραφική προσπάθεια της κολεκτίβας, μετά το Leggo De Lion του 2007, βασική διαφορά με την οποία μπορεί να εντοπιστεί στην ύπαρξη κομματιών με αυξημένες ταχύτητες και πιο «χορευτικές» διαθέσεις. Βασίστηκε δε στην τρίτη ποιητική συλλογή του Joseph με τον ίδιο τίτλο, η οποία κυκλοφόρησε πέρσι. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μελοποιημένα (κατά κάποιον τρόπο) ποιήματα, ιστορίες που κάποιες φορές θυμίζουν πολύχρωμα παραμύθια, με θέματα εμπνευσμένα από την λιτή και ευτυχισμένη ζωή σε ένα μέρος σαν το Τρινιντάντ, τις αφρικάνικες παραδόσεις (μεγάλωσε άλλωστε ως μέλος της θρησκευτικής ομάδας των Βαπτιστών της Καραϊβικής, οι οποίοι έχουν συνδέσει τον Χριστιανισμό με δυτικοαφρικανικές θρησκείες), αλλά και θέματα για την πολύπαθη αφρικάνικη διασπορά. Όλα αυτά συνδυάζονται ιδανικά με τη μουσική των Spasm Band, ένα μείγμα funk, blues, afro-jazz (ίσως και afro beat) και soul, που συνθέτουν ένα απόλυτα διεγερτικό χαρμάνι όταν ανακατεύονται με τους ρυθμούς της Καραϊβικής και τις ξεσηκωτικές αναφορές του Joseph στην λεγόμενη spoken word παράδοση – όπως τη δίδαξαν ο Gil Scott Heron και οι Last Poets.
Όλα τα παραπάνω βρίσκουν την πιο εύγλωττη εφαρμογή τους στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, ή στο “Blues For Cousin Alvin”, ενώ η κατάσταση δείχνει να εκτραχύνεται στα δύο τελευταία κομμάτια (τα “Robberman” και “Dream On Corbeau Mountain”),τα οποία μάλλον αποτελούν το πιο εκρηκτικό δίδυμο, με την κύρια συνθετική ιδέα να πατάει πάνω σε hard funk μονοπάτια. Ιδιαίτερης μνείας χρίζει και η πιο πειραματική σύνθεση του δίσκου, το δωδεκάλεπτο “Jungle”, όπως και οι πιο ήπιες στιγμές “The Bamboo Saxophone” και “His Hands” με τις υπέροχες soul jazz πινελιές του. Η αναφορά, φυσικά, σε αυτά τα κομμάτια δεν σημαίνει ότι κάποιο από τα υπόλοιπα (13 το σύνολο, μαζί με το κρυφό track στο τέλος), υστερεί. Απλά πρόκειται για προσωπικά αγαπημένα, και νομίζω ότι όποιος ακούσει προσεκτικά τον δίσκο μπορεί να ξεχωρίσει εξίσου εύκολα και κάποιο από τα άλλα.
Είναι, νομίζω, σημαντικό και το γεγονός ότι ο δίσκος γράφτηκε μόλις σε δύο ημέρες, σε sessions live ηχογραφήσεων, και όχι με την συνηθέστερη, πλέον, μέθοδο των πολλών sessions, όπου ο κάθε μουσικός ηχογραφεί ξεχωριστά το κομμάτι του. Ακούγοντας το Bird Head Son και γενόμενος κοινωνός αυτής της αστείρευτης ενέργειας που εκλύεται στα 76 περίπου λεπτά του, έχω την αίσθηση ότι αυτός ο τρόπος ηχογράφησης ήταν και ο ενδεικτικός για να αποτυπωθεί όσο πιο παραστατικά γίνεται, στο παγωμένο ψηφιακό δισκάκι του cd, όλη αυτή η ζωντάνια. Άξιο αναφοράς, τέλος, το ότι πλάι στην κιθάρα, το μπάσο, τα κρουστά (υπάρχουν δύο που παίζουν κρουστά στον δίσκο, ενώ απουσιάζει το συμβατικό drum set – το πλησιέστερο σε αυτό είναι ένα μόνο snare drum και τα δυο-τρία πιατίνια του Paul Brett), το σαξόφωνο, το φλάουτο και τις διάφορες κουδούνες και καμπάνες τους, οι Spasm Band πλαισιώνονται από δύο σημαντικούς καλεσμένους: τον Joe Bowie, τρομπονίστα και ιδρυτή της κολεκτίβας των Defunkt, η οποία συνδυάζει είδη όπως η fusion jazz, το funk και το punk, αλλά και ο πρωτοπόρος κιθαρίστας και συνθέτης από τη Νιγηρία, Keziah Jones.
Αν θέλετε να απολαύσετε το Bird Head Son δεν έχετε παρά να ανοίξετε διάπλατα τα αυτιά σας, και να είστε σίγουροι ότι ο Anthony Joseph και οι Spasm Band του θα σας έχουν κρατημένη μια καλή θέση στο φιλόξενο κόσμο τους… «You’d better start to move your feet», όπως έλεγαν παλιά (από το δικό τους μετερίζι) οι Madness!
