Βρισκόμαστε στο τρίτο υπόγειο επίπεδο των μυστικών εργαστηρίων. Τοποθεσία άγνωστη. Χρονολογία επίσης. Σύγχρονοι δρυΐδηδες, περιθωριακοί επιστήμονες και εξορισμένοι καλλιτέχνες δουλεύουν πυρετωδώς κάτω από απόλυτη μυστικότητα μέσα στους ατμούς. Οι δοκιμαστικοί τους σωλήνες δεν έχουν το συνηθισμένο μέγεθος: δείχνουν μάλλον μεγαλύτεροι, σαν χωνιά από παλιά γραμμόφωνα. Πολυμήχανοι νάνοι τους βοηθάνε ανασηκώνοντάς τα, έτσι ώστε να αναμιχθούν τα συστατικά μεταξύ τους, τα οποία όμως δείχνουν να μην έχουν ύλη ή μάζα, έχουν όμως συσσωρευμένη πυκνότητα και δύναμη τέτοια (αν και ανενεργή ακόμα), ώστε να μπορεί να προκαλέσει πολλαπλές εκρήξεις όταν – αφού αναμειχθούν μεταξύ τους – έρθουν σε επαφή με τους εσωτερικούς αισθητήρες του ανθρώπινου εγκεφάλου. Κανείς δεν μιλά με κανέναν, όλοι μοιάζουν ταγμένοι και αφοσιωμένοι στο Πείραμα (Das Experiment, όπως κωδικά ονομάζεται). Σκοπός ένας και μοναδικός: η παραγωγή βελτιωτικών μηχανισμών για την μουσική του έρμαιου 21ου αιώνα.
Τα καζάνια κοχλάζουν από τα χωρίς ύλη και μάζα μείγματα. Οι ώρες περνούν πιο δύσκολα από τις μέρες, οι μέρες πιο δύσκολα από τους μήνες. Οι συντελεστές των μυστικών πειραμάτων, όμως, συνεχίζουν υπομονετικά, μηχανικά θαρρείς, απορροφημένοι στις απαιτούμενες διαδικασίες. Πρώτες ύλες για τα εν λόγω πειράματα, μουσικές από ανθρώπους φευγάτους, από μουσικούς οι οποίοι έφαγαν τα νιάτα τους μέσα σε καπνισμένα υπόγεια στούντιο, όπου κλεινόταν αποκλειόμενοι από τον έξω κόσμο. Έκλειναν μαζί με τις πόρτες και τα μάτια τους, παίζοντας μουσικές με την εσωτερική δύναμη της ψυχής τους. Μαύροι τζαζίστες, γερμανοί ξανθομπάμπουρες kraut rock-άδες, Αφροαμερικανοί με αφάνες να ξεδίνουν με τα όρια του funk και της jazz, ακαδημαϊκοί μινιμαλιστές και λογής-λογής περίεργοι, που – νηφάλιοι ή μη, δεν έχει σημασία – βάδιζαν με παρρησία σε αυτά τα περίπλοκα sine waves, που τόσους έχουν συνεπάρει στο διάβα του χρόνου.
Ο καιρός κυλάει σαν τα γάργαρα νερά του έξω κόσμου και ενώ μια φάση του πειράματος ολοκληρωνόταν και όλοι οι συντελεστές του ετοιμαζόταν ρομποτικά να περάσουν στην επόμενη, συμβαίνει κάτι συναρπαστικό. Ο κόπος των προσπαθειών τους ξεπετάγεται από τους ατμούς, παίρνει σάρκα και οστά, ύλη και μάζα, γιγαντώνεται παίρνοντας αργά και σταδιακά τη μορφή ενός ανδροειδούς. Ναι, είναι ο Mr. Chop. Αυτός που περίμεναν, αυτός για την έλευση του οποίου κόπιαζαν, ο δικός τους Μεσσίας. Αυτός που διαθέτει όλες εκείνες τις πνευματικές και δημιουργικές αρετές με τις οποίες πειραματιζόταν, εκείνος που είναι δυνατόν να φέρει αυτή τη δύσκολη αποστολή σε πέρας. Αυτός ο οποίος θα διεισδύσει στο μυαλό των μυημένων για να τους δείξει τους τρόπους της φυγής προς τα εμπρός, της ρυμούλκησης του σαπιοκάραβου από τον βάλτο και την λάσπη, ξανά στην ανοικτή θάλασσα.
Και ο Mr. Chop βγαίνει επιτέλους στην κοινωνία, ελεύθερος από συμβάσεις του παρόντος, από περιορισμούς που επιβάλλει η βιομηχανοποίηση της τέχνης ή η επιθυμία της αναγνωσιμότητας. Ελεύθερος από όλα τα αρνητικά φορτία, όσα χτυπάνε το δημιουργικό ένστικτο της ανθρώπινης φύσης, όσα πλήττουν τα αυτιά της ψυχής της. Ελεύθερος να δημιουργήσει χωρίς όλα αυτά, χρησιμοποιώντας τα επιτεύγματα σπουδαίων καλλιτεχνικών εγκεφάλων και δρώντας σε χώρους όπου το μόνο μέσο για να δέχεσαι ακουστικά ερεθίσματα, είναι ακριβώς αυτά τα εσωτερικά αυτιά. Σε χώρους που, αν και στέκουν μακριά από συμβατικές έννοιες που ψυχρά χαρακτηρίζουν κάτι τόσο θερμό, μπορεί να ειπωθεί ότι περιδιαβαίνουν με ευκολία γύρω από τα δύσβατα χωράφια του kraut rock, τα εύφορα λιβάδια του funk και της jazz, ή τους ευρείς διαδρόμους του avant garde. Κάνοντας με τα αναλογικά synthesizers, την κιθάρα, τα τύμπανα, το μπάσο, τα mellotrons τους και την υπέροχη παραγωγή τους να φαντάζει εύκολη η ανάγνωση ερεθισμάτων τόσο από τη Γη, αλλά και από το απώτερο διάστημα.
Δημιουργώντας έτσι το Lightworlds, έργο φωτεινής διαύγειας, που με τα επτά μόλις κομμάτια του, τη σχετικά μικρή του διάρκεια, φανερώνει με αφοπλιστική απλότητα την πρακτική εφαρμογή αυτών των βελτιωτικών μηχανισμών. Ένα απόλυτα εθιστικό έργο, το οποίο απελευθερώνει μεθοδικά τις γροθιές αυτής της, χρόνια καταπιεσμένης από την επίπονη πειραματική διαδικασία, δύναμης. Φιλική συμβουλή: οι δόσεις αυτού του ναρκωτικού αποτελέσματος των μυστικών πειραμάτων να είναι ελεγχόμενες, προς αποφυγή κάθε παρενέργειας του εθιστικού συνδρόμου που εύκολα προκαλεί…
Υ.Γ. 1: Ο Mr. Chop είναι Coz Littler, ο οποίος είναι το βασικό στέλεχος ενός άκρως ενδιαφέροντας στούντιο στην Αγγλία, (Ape Studios – Analogue Production Environment), που ειδικεύεται στον αναλογικό (βάση φιλοσοφικής επιλογής) ήχο, ενώ στο group συμμετέχουν και πολλά από τα μέλη των Heliocentrics. Το Lightworlds, δε, είναι το δεύτερο, στην ουσία, EP που κυκλοφορεί.
Y.Γ. 2: Ειλικρινά πιστεύω ότι δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερος τίτλος για αυτόν τον δίσκο!
Υ.Γ. 3: Κατά τη διάρκεια συγγραφής του παρόντος, έχω ακούσει (και τις περισσότερες φορές με τον ορισμό του ακούω που δόθηκε παραπάνω) το Lightworlds γύρω στις 10 φορές στο repeat (μέχρι που έχω κουραστεί να σηκώνομαι να αλλάζω πλευρές στο LP!). Και πάλι δεν αρκούν!!!
