Ο Grandmaster Flash είναι ένας ζωντανός θρύλος της hip hop κουλτούρας. Το ότι είκοσι χρόνια μετά την τελευταία του δισκογραφική απόπειρα, με το On The Strength του 1988, εξακολουθεί να υπάρχει, είναι ένα δείγμα αισιοδοξίας για τον άνθρωπο που συνέβαλε όσο τίποτα άλλο στη διάδοση του είδους παγκοσμίως (όντας παρόντας στη γενέτειρα του hip hop στα πρώτα δειλά βήματα του κινήματος στα τέλη της δεκαετίας του 1970). Μην περιμένετε καμιά δισκάρα εδώ ή καμιά ιδιαίτερη προσθήκη στη «δημόσια συζήτηση» περί του είδους. Ως εκ τούτου, τόσο η πορεία του στα 1980s με τους Furious Five, όσο και η διαχρονικότητα του “The Message” έχουν προσδώσει στον Grandmaster Flash χαρακτηριστικά αρχετυπικής φιγούρας, όσον αφορά στον μουσικό κώδικα που ονομάζεται hip hop. Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Joseph Saddler συνέβαλε στην ανάπτυξη της DJ Battle κουλτούρας, ανακάλυψε τα breaks και το “cutting” (που μετεξελίχθηκε από τον Grand Wizzard Theodore στο σημερινό, γνωστό σε όλους μας, scratching) και μέσω του θρυλικού label της Sugar Hill Records έδωσε μερικούς από τους πλέον κλασικούς rap δίσκους, βοηθώντας έτσι στην έκρηξη ενός μουσικού κινήματος για τις επερχόμενες γενιές.
Σε ηλικία 51 ετών, πλέον, δεν έχει μείνει κάτι καινούργιο για τον θρυλικό καλλιτέχνη. Με το Bridge – Concept Of A Culture (τίτλος ο οποίος σημειολογικά έχει να κάνει και με το περιεχόμενο του δίσκου) φτιάχνει με αξιοπρέπεια δέκα καινούργια κομμάτια «βετεράνικης» υφής, τα οποία χωρίς να είναι τίποτα συγκλονιστικό κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Από «bangin’» - φιλικούς προς το club – ρυθμούς, μέχρι κλασικές ρετροσπεκτίβες γεμάτες breaks, ο Grandmaster Flash βρίσκει συνοδοιπόρους του σε αυτή τη δουλειά θρυλικούς καλλιτέχνες όπως τον «δάσκαλο» KRS-1 (σε ένα πανέξυπνο track που μιλάει για την υποθετική προκείμενη του να μην υπήρχε το hip hop στο παγκόσμιο μουσικό χάρτη), τον «πολύ» Snoop Dogg και τον, κατά τη γνώμη μου, «καλύτερο rapper όλων των εποχών» Big Daddy Kane.
Τον δίσκο πλαισιώνουν επίσης ο Μr. Cheeks (του θρυλικού group με την άσχημη κατάληξη Lost Boyz) καθώς και το «ιερό τέρας» του freestyle Supernatural (σε ένα κομμάτι ωδή προς το στοιχείο του breakdancing). Mε λίγα λόγια αξιοπρέπεια. Αν δεν έχετε μέχρι στιγμής ακούσει ποτέ σας τον δίσκο Message του 1982, επ’ ευκαιρίας του Bridge αναζητήστε το… Θα κατανοήσετε αμέσως γιατί το μουσικό είδος του hip hop, μετά το 1979, έσκασε – κυριολεκτικά – σαν κεραυνός ανάμεσα στο αστικό τοπίο…
