Για να εξηγούμαστε εξαρχής, το Dream Island Laughing Language είναι ένα περίεργο άλμπουμ. Όχι μόνο γιατί αποτελείται από συνολικά 22 κομμάτια μέσης διάρκειας ενάμισι λεπτού, αλλά και γιατί, σε αντίθεση με άλλα άλμπουμ, δεν προβάλει ένα σαφές όραμα, ούτε κάνει ξεκάθαρα τα αίτια πίσω από τη δημιουργία του. Όπως άλλωστε σχολίασαν οι ίδιοι οι δημιουργοί του, ο Luke Fischbeck και η Sarah Rara, η μουσική τους πλησιάζει περισσότερο το…διαλογιστικό punk, παρά το folk. Οι συνθέσεις δημιουργούνται και εξαφανίζονται πριν προλάβεις να αναρωτηθείς πιο μυστικό κρύβεται πίσω από τους ήχους τους και σύντομα καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ένα έργο που δεν πρέπει να αναλύσεις, απλά να βιώσεις.
Βασιζόμενο κυρίως στον τραχύ, παγανιστικό ήχο κρουστών ή τον εξίσου λιτό ήχο φλογερών που θαρρείς ότι σκάλισαν οι ίδιοι από ένα καλάμι το οποίο βρήκαν στη φημισμένη για την χίπικη εσάνς της εκβολή του Να, οι Lucky Dragons μας προσφέρουν μια ποικιλία από κροταλίσματα, πολυπρισματικούς ήχους από κελύφη που συγκρούονται νωχελικά, ορμώμενα από τον καλοκαιρινό αέρα, στη βεράντα σου. Όλα αυτά χωρίς καμιά διάθεση εξωραϊσμού ή προσπάθειας παραγωγής ενός στουντιακά άρτιου άλμπουμ. Αν και ώρες-ώρες έχεις την αίσθηση ότι το Dream Island Laughing Language αποτελεί και αυτό ένα DIY homemade άλμπουμ – όπως φημίζονται π.χ. να έχουν κάνει και οι Coco Rosie στην πρώτη τους δουλειά – σε αντίθεση με τις προαναφερθείσες, φέρει μια αρκετά αυθεντική και αναζωογονητική δόση παιδικότητας σε ό,τι ονομάζουμε πειραματικό.
O θόρυβος είναι και αυτός παρόν, αλλά επιλεκτικά, σε κομμάτια όπως το “Realistic Rhythm”, ενώ η ανθρώπινη φωνή περιορίζεται σε μια διακριτική παρουσία, αποφεύγοντας να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη λέξη. Το μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου, είναι ότι, σε αντίθεση με άλλους folk δίσκους, δεν μπορεί να εκτιμηθεί αν τον ακούσεις την ώρα που χαζεύεις στο ίντερνετ, κατεβάζεις μουσικές και στέλνεις κάτι mail. Παρόλα αυτά, αν καταφέρεις να του αφιερώσεις την προσοχή που του αξίζει, θα καταφέρει να σε ταξιδέψει αρκετά μακριά.
