Δεν γνωρίζω ακριβώς αν στις μέρες μας το σεξ στη μουσική πουλάει, εκτός βέβαια αν είσαι η Belladonna και κάνεις δίσκο σε παραγωγή Neptunes με videoclip και παραγωγή ισάξια των ταινιών σου, που διανέμεις σε φτηνά DVD. Ο Rithma, όμως, έρχεται από το εξώφυλλο κιόλας της δουλειάς Sex Sells να κάνει μια τόσο βαρυσήμαντη δήλωση. Δεν γνωρίζω επίσης αν το τελευταίο ήταν και το κριτήριο του αρχισυντάκτη για να μου δώσει αυτό τον δίσκο προς κριτική (σημ. αρχισυντάκτη: για έλα μια βόλτα κατά τα γραφεία…), μιας και με μια πρόχειρη ματιά τόσο το artwork μπροστά όσο και οι φωτογραφίες στο εσωτερικό της καλαίσθητης χάρτινης συσκευασίας κατακλύζονται από «γυμνόποδες» (ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός, κατά το γυμνόστηθες) νεαρές κοπέλες ανάμεσα στον Rithma – σαφής εικόνα ενός τρελού πάρτι με hangover, τυρογαριδάκια, σαμπάνιες και αγνό…ποδολαγνικό έρωτα!
O Rithma, κατά κόσμον Etienne Stehelin, έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός Καλιφορνέζου κάγκουρα. Οδηγεί Camaro, έχει μακριά μαλλιά με 1950s χτένισμα (που βάφει με ροζ βαφές) και γουστάρει το «φτηνό» - είτε αυτό αφορά το φαγητό, είτε το αλκοόλ, ή το σεξ. Ωστόσο τη μουσική του δεν τη χαρακτηρίζεις φτηνή… Και αυτό διότι στις είκοσι συνθέσεις του Sex Sells (τελικά ο τίτλος έχει κάποιο σαρκαστικό υπονοούμενο) καταφέρνει εύκολα να σε κερδίσει με ένα παζλ chill out ήχων, οι οποίοι φλερτάρουν με ένα ευρύ ηχητικό φάσμα, από το house και την electronica μέχρι τη new jazz και το funk. Ο κος Stehelin είναι επίσης κιθαρίστας με σαφείς jazz επιρροές και ίσως γι’ αυτό να καταφέρνει να συνδυάσει φλάουτο, σαξόφωνο και τρομπέτες στην ενορχήστρωση, αφομοιώνοντας παράλληλα στοιχεία beatmaking και συνδυάζοντας εύστοχα μπασογραμμές με funky διάθεση μαζί με abstract «πειράγματα». Το αποτέλεσμα είναι φιλτραρισμένο με μια αισθητική «εύκολου» ακούσματος, χωρίς όμως εκπτώσεις ή επιτηδεύσεις στην παραγωγή και στα όμορφα φωνητικά που πλαισιώνουν τη πλειοψηφία των συνθέσεων. Έτσι, το Sex Sells καταφέρνει να στέκεται σαν ένα soundtrack για όλες τις στιγμές της ημέρας, είτε αυτές είναι ένα πρωινό ξύπνημα, είτε ένα απόγευμα με καφέ και εφημερίδες ή ένα μεσημέρι με κίνηση στον δρόμο της επιστροφής από τη δουλειά με το αυτοκίνητο.
Kλείνοντας, η πιο πετυχημένη στιγμή του εν λόγω δίσκου είναι το γεγονός ότι σε κρατάει με τις εξαιρετικές του διακυμάνσεις τόσο συνολικά όσο και κατά τη διάρκεια των επιμέρους κομματιών, πράγμα το οποίο θα ικανοποιήσει (σε συνδυασμό με τα διάφορα μουσικά είδη που μπλέκονται εύστοχα) τόσο όποιον αναζητά τη groovy διάθεση ξυπνώντας το πρωί, ώστε να ξεκινήσει τη μέρα του δυνατά, όσο και τον τύπο που αναζητά το ευχάριστο άκουσμα για να ξεκουραστεί από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.
