Πρόσφατα, σε συζήτηση που είχα με έναν συνάδελφο εκ του site, αναφέρθηκε η περίοδος όταν κάθε εβδομάδα ξεπηδούσαν από το πουθενά καινούργιες chill out συλλογές. Η σειρά Cafι Del Mar είναι σίγουρα η πιο παλιά στο συγκεκριμένο «κουρμπέτι» και είναι και αυτή η οποία ξεκίνησε τον όλο πανικό με τον συγκεκριμένο ήχο κάπου εκεί στα μέσα με τέλη των 1990s. Αυτό όμως που γεννάτε σαν ερώτημα είναι τι έχει να προσφέρει στον «ψυλλιασμένο» πλέον ακροατή μια τέτοια συλλογή στις μέρες μας.
Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν και οι υπεύθηνοι της σειράς και αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μίγμα της lounge αισθητικής με τον ήχο της όπερας και των αριών - κατ’ επέκταση. Για να πετύχει όμως ένα τέτοιο τολμηρό εγχείρημα χρειάζεται και τολμηρές κινήσεις. Ενώ λοιπόν από το μέτωπο του hip hop έχουμε δει στο παρελθόν εξαιρετικά παντρέματα του κλασικού ήχου με βαριά beats (με πιο φωτεινό παράδειγμα αυτής της σχολής τον Stoupe των Jedi Mind Tricks) εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αυτό έρχεται ως άμεση συνέπεια του ότι δεν υπάρχει αληθινό μίγμα ήχων εδώ, αλλά μάλλον ένα κολλάζ chill out κομματιών με samples από άριες ή αυθεντικές κλασικές συνθέσεις οι οποίες ελάχιστα διαφοροποιούνται από τα πρωτότυπα ώστε να παρουσιάσουν κάτι φρέσκο και απολαυστικό. Έτσι όμως το όλο εγχείρημα καταλήγει να κυμαίνεται στην κατάφωρη μετριότητα και να μας παρουσιάζει ένα αποτέλεσμα που ούτε ως chill out απόπειρα παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά ούτε και δίνει κάποια νέα διάσταση στον κλασικό ήχο.
Σίγουρα λοιπόν, εάν αναζητάτε κάτι «ήρεμο» και «εύκολο στο αυτί» για να βάλετε να παίζει ενώ χαλαρώνετε στον καναπέ σας, καλύτερα θα είναι να ανατρέξετε σε παλιότερες εκδόσεις της σειράς παρά στα νεότερα και μετριότερα πονήματά της.
