Η Nadine Labaki κάνει το πέρασμα της από τα μουσικά video-clips στον χώρο του κινηματογράφου με το Caramel. Την ατμόσφαιρα του φιλμ υποβάλει η μουσική του Λιβανέζου συνθέτη Khaled Mouzanar, που γίνεται μια ήρεμη και σχεδόν αφτιασίδωτη συντροφιά στις εξομολογήσεις των πέντε ηρωΐδων της ταινίας.
Σαν βασικό θέμα του Caramel, o Mouzanar συνθέτει ένα φιλήδονο tango, το “Tango El Caramel”, με ethnic περίβλημα και με μια οργανική ανάπτυξη που θυμίζει το “Temptation” του Tom Waits. Η ethnic βάση πάνω στην οποία τα έγχορδα αναπτύσσονται μελωδικά είναι και η βασική μουσική προσέγγιση γενικότερα στο album. Ο Mouzanar καταφέρνει να χτίζει περιβάλλον, όμως η μουσική του δεν έχει δραματουργική ανάπτυξη. Οι σύντομες συνθέσεις αναπαράγουν με ενορχηστρωτική ομοιομορφία και επανάληψη, την πρώτη εντύπωση του “Tango”. Και ενώ η ιστορία προσφέρει δυνατότητα εμπλουτισμού του υλικού του, για άλλη μια φορά ακούμε ενδεικτικές αραβικές μελωδικές φράσεις, σαν τουριστικές καρτ-ποστάλ (η πλοκή της ταινίας τοποθετείται σε ένα κομμωτήριο στον Λίβανο), τις οποίες συνοδεύουν άλλοτε ένα ρομαντικό πιάνο, και άλλοτε ένα μελαγχολικό σόλο βιολί. Κι όλα αυτά ακούγονται ανιαρά, έτσι όπως εκτυλίσσονται χωρίς τη συνθετική στιβαρότητα ενός Umebayashi (που στα soundtracks του Wong-Kar Wai παραμένει απλός και επαρκής) ή την τόλμη του Michael Nyman (το soundtrack του Εραστή Της Κομμώτριας έρχεται εύκολα στο μυαλό, ακούγοντας το Caramel).
Τα “Succar Ya Banat” και “Mreyte Ya Mreyte” είναι δυο τραγούδια που συμπληρώνουν το album, ερμηνευμένα από την επίσης Λιβανέζα Rasha Rizk (η οποία πλέον ζει και εργάζεται στη Συρία). Η φωνή της εκπαιδευμένης στο κλασικό τραγούδι ερμηνεύτριας απλώνεται τρυφερά, σαν γυναικεία συντροφιά που ψιθυρίζει με ειλικρίνεια στον ακροατή, μεταλλάσσοντας έτσι ευχάριστα δυο κατά τα άλλα απλοϊκές μπαλάντες. Με λίγα λόγια, το soundtrack του Caramel, αν και αισθαντικό, είναι σύντομο, εύκολο και απλοϊκό. Σίγουρα δεν λιγώνει, αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν γλυκαίνει κιόλας…
