Κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Όπως οι Blutengel. Στο πέμπτο τους album, δημιούργησαν πάλι ένα καταφύγιο για τις προσωπικές τους εμμονές με τα βαμπίρ, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τις σκιές, τα πλάσματα της νύχτας - είναι εύκολο να γράφω τέτοια για ώρες… Συγκροτήματα σαν κι αυτούς εδώ τους Γερμανούς χαρακτηρίζονται πάντα από μια μεγάλη επιτυχία, ένα album που θα τους απογειώσει στη συνείδηση των γκοθάδων και θα τους κάνει έκτοτε σεβαστούς στη μαυροντυμένη φυλή. Ό,τι άλλο κυκλοφορήσει μετά, πιθανότατα θα είναι κατώτερο. Για τους Blutengel η δουλειά εκείνη ήταν το Seelenchmertz. Μετά από αυτό όλα μοιάζουν ίδια, με ελάχιστες αλλαγές, απλά για τα μάτια του κόσμου. Και το Labyrinth δεν θα μπορούσε να διαφέρει.
Τα χορευτικά “A New Dawn” και “Gloomy Shadows” αποτελούν σίγουρα δυνατές στιγμές, και οδηγούν σε ηλεκτρονικά, ονειρικά μονοπάτια που κάποιοι θα ακολουθήσουν τα βράδια του χειμώνα. Αλλά μακράν καλύτερο κομμάτι είναι το “Body Move”, ίσως γιατί φέρει μια πινελιά industrial, μακριά από τα βαρετά, κλαψιάρικα βαμπιροτράγουδα. Αυτά είναι τα αξιοπρόσεκτα σημεία του Labyrinth. Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί κανείς στα υπόλοιπα κομμάτια, τα οποία είναι απλά καλά, με προσεγμένη παραγωγή και φτιαγμένα για να ακουστούν στα clubs. Τα φωνητικά, τόσο τα αντρικά, όσο και τα γυναικεία, ακούγονται σαν διάλογος σκοταδιού και φωτός. Οι φωνές των δύο θηλυκών μελών, της παλιάς Constance Rudert και της καινούργιας Ulrike Goldmann, είναι μαγευτικές. Όσο για τον Christian Pohl, έχει βάλει τα δυνατά του σε ένα project που είναι μακράν ό,τι καλύτερο έχει κάνει.
Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν αρκούν. Οι Blutengel είναι καλοί σε αυτό που κάνουν, μα, δυστυχώς, δεν ξέρω αν πλέον υπάρχει αρκετό κοινό για να το εκτιμήσει. Αδιαμφισβήτητα έχουν μία αξία, μία ιστορία, τους αξίζει κάποιος σεβασμός. Αλλά μέχρι και το ebm χρειάζεται την ανανέωση του. Οι μελαγχολικές και ολίγον επιτηδευμένες αναζητήσεις των Blutengel παραμένουν όλα αυτά τα χρόνια μελωδικές και ενδιαφέρουσες, μόνο όμως για τους πιστούς φαν που δεν θέλουν να ξεκολλήσουν. Καλά κάνουν - και όσοι αρέσκονται στα λεγόμενα «ψαγμένα» club hits τους και τα αντι-ερωτικά ντουέτα τους, θα βρουν εδώ αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές. Οι υπόλοιποι ας μην μπουν καν σε αυτόν τον λαβύρινθο.
