Το νέο progressive…
… είναι, νομίζω, ο ήχος σαν και αυτόν του ντεμπούτο artist album του Robert Babicz. Όχι τόσο μουσικά –άλλωστε ποτέ ο Γερμανοπολωνός (γνωστός κάποτε ως Rob Acid) δε φημιζόταν για τις επικές παραγωγές του– αλλά, κυρίως, για την εμπορική αποδοχή που έχει πλέον αυτό το «μπλιμπλικωτό» κράμα tech και electro house.
Και αν μη τι άλλο, ο Babicz έχει αποδείξει την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις με έναν παλιομοδίτικο τρόπο – η συλλογή του από παλιά αναλογικά μηχανήματα δε μένει ποτέ αναξιοποίητη δίπλα στα ψηφιακά μέσα.
Είναι ολοφάνερη μια ρετρό τάση που θυμάται το acid, διακόπτοντας συχνά το αργό deep βύθισμα, και το “Sin” είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Αν και πιο πριν η τριάδα “Chrystal Castle”, “Liquid Titan” και “Neoreplicator” έχει δώσει τον τόνο με πιο χοντρά basslines, microhouse ατμόσφαιρες ή ευφορικό synth house.
Στα συν το καλόγουστο φινάλε με τα ονειρικά “Tarja’s Dream” και “Flower Of Life”, στα πλην η αυστηρή (και πολυφορεμένη) ομοιομορφία του καλουπιού...
