Πίσω στο 2000 το συμπαθέστατο ζόμπι του rock ‘n’ roll ήταν ακόμα αρκετά θαλερό και σε θέση να στέκεται κάμποση ώρα πάνω στη σκηνή, τραγουδώντας, αλλάζοντας κοστούμια και εκτελώντας τα διάφορα γκροτέσκο κόλπα με τα οποία καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο χαρισματικούς showmen του σκληρού ήχου. Φρέσκος από ένα αρκετά καλοστεκούμενο studio album (Brutal Planet), ο Alice Cooper έδωσε ένα εκρηκτικό για τα δεδομένα του live στο Hammersmith του Λονδίνου, το οποίο μας παρουσιάζει εδώ η Eagle σε ένα πακέτο cd/dvd, συνδυάζοντας ήχο και εικόνα.
Η ακρόαση του cd είναι αρκετά ευχάριστη, αν και δεν λείπουν οι κοιλιές εδώ κι εκεί - κοιλιές μάλλον αναπόφευκτες σε ένα πρόγραμμα τέτοιας διάρκειας, που δίνει αρκετό χώρο στο ύστερο ρεπερτόριο του Alice Cooper. Ο τελευταίος ακούγεται είναι αλήθεια φθαρμένος από τον χρόνο σε κάποια δύσκολα σημεία (ιδιαίτερα στο “Poison” και στο “I’m Eighteen”), γενικά όμως είναι σε αρκετά καλή φόρμα, πιάνοντας καλές αποδόσεις σε στιγμές όπως τα “You Drive Me Nervous”, “Wicked Young Man” ή “Schools Out”.
Η πραγματική όμως εικόνα του live σου αποκαλύπτεται μονάχα αν βάλεις να δεις το DVD. Εκεί βιώνεις έναν ενθουσιασμό που δεν στον παρέχει το cd, παρασύρεσαι σε μεγαλύτερο βαθμό και το ευχαριστιέσαι πολύ περισσότερο. Κι αυτό γιατί βλέπεις έναν Cooper οφθαλμοφανέστατα πωρωμένο με ό,τι κάνει, που βρίσκεται πάνω στη σκηνή με την ψυχή και την καρδιά του δοσμένες στο rock ‘n’ roll - είτε βγαίνει ως μεταμοντέρνος Σαμουράι στο “Brutal Planet”, είτε ερμηνεύοντας το “Only Women Bleed”, είτε καραδοκώντας στο κόκκινο ημίφως ως καρικατούρα του zombie show του (“I Love The Dead”, “Feed My Frankenstein”). Συνειδητοποιείς τέλος πόσο καλή είναι η μπάντα που τον συνοδεύει στη σκηνή, με προεξάρχοντα τον βασικό κιθαρίστα Pete Friesen - μια μπάντα με όγκο και δύναμη, ικανή να συνοδεύει κάθε βήμα του Cooper και παράλληλα να χτυπιέται σε τρελαμένους ρυθμούς.
