Tsunami blues …
Οι μαυροντυμένοι πρίγκιπες επιστρέφουν για να αποκαταστήσουν τη φήμη τους, που αμαυρώθηκε από τη μείξη americana και country στο προηγούμενο album Howl, τη φλύαρη μετάβαση (και καλά) ωριμότητας σε σχέση με το ιδρωμένο garage των εκπληκτικών δύο πρώτων albums.
Εδώ, εμπνέονται τον τίτλο από τον Abhilasha Jeyarajah, το 81ο θύμα του τσουνάμι του 2004 που έγινε αντικείμενο διαμάχης μετά τη διάσωσή του, αφού το διεκδικούσαν εννέα οικογένειες. Κι επιστρέφουν στην κούρσα διαδοχής των Jesus and Mary Chain με βρώμικες φαζαριστές κιθάρες, φωνητικά που βρωμάνε ουίσκι, singles που πιάνουν ξανά το σφυγμό της “new rock revolution” ταμπέλας που τους κόλλησαν στις αρχές της δεκαετίας.
Λέγοντας ιστορίες για αποτυχημένες επαναστάσεις, άσπλαχνες γκόμενες, το πολιτικό όπλο της επιλογής κ.ά. Είναι πια κατασταλαγμένοι, ξέρουν πώς να κατεβάζουν την ένταση προς τους Pavement, ξαναμπήκαν σε τροχιά, με τον drummer Nick Jago να δηλώνει πως «είμαι εδώ και είμαι καλά» επιστρέφοντας τα στιβαρά τύμπανά του στην υπηρεσία της μπάντας.
