Been there, done that, have the t-shirt to prove it…
«Τους πρωτάκουσα πριν κάτι χρονάκια με εκείνη την τρομερή διασκευή τους στο “Boys of Summer” του Don Henley.
Από τότε δεν μπήκε και πολύ νερό στο αυλάκι: συνεχίζουν να παίζουν το ίδιο προβλέψιμο emo στιλάκι με στιχουργικές αναφορές σε πιο «σοβαρά» (ή σοβαροφανή) ζητήματα, ο τραγουδιστής εξακολουθεί να έχει εμμονή με τις επικές τσιρίδες και τα κιθαριστικά hooks των 80’s, αλλά η τελική μορφή των τραγουδιών τους δεν απέχει και πολύ από την εξίσου βαρετή εκφορά των όποιων αντίστοιχων Funeral For A Friend.
Παραδόξως, ακούγονται πολύ πιο δεμένοι όταν αποφασίζουν να ρίξουν λίγο τα μπίτια και να παίξουν μπαλάντες για τα σχολιαρόπαιδα των αμερικανικών πανεπιστημίων. Είναι φιλότιμοι κι εργατικοί, αλλά το ίδιο είναι κι ο Τάσος Πάντος στο άκρο της μεσαίας γραμμής του Ολυμπιακού, για κακή τους τύχη όμως δεν δικαιολογούν την τιμημένη κονσόλα απ’ όπου πήραν το όνομά τους. Ίσως να τα καταφέρουν καλύτερα στο επόμενο, έκτο album τους».
Μαντέψτε ποιος έκανε τις παρακάτω κρίσεις και κερδίστε ένα σαββατοκύρι (που έλεγαν και τα Ημισκούμπρια) βοηθώντας στην 261η κατά σειρά μετακόμιση των γραφείων του περιοδικού.
