Πατώντας πάνω στις ίδιες, μελαγχολικά ευφορικές βάσεις με το εξαιρετικό "Misery Is a Butterfly" (2004), χωρίς δραματικά κρεσέντο ή απόλυτα ενδοσκοπικές διαφυγές, το "23" είναι ο τέλειος διάδοχος. Παραδεισένιες αρμονίες καλύπτουν πλέον τις δυσαρμονικές γωνίες. Το μαύρο δίνει τη θέση του στο γκρίζο. Το σύνθετο πετάει τα γαλόνια του παραδινόμενο στο απλό.
Ακαταμάχητα κομψό το πάντρεμα της αγγελικής φωνής της τραγουδίστριας Makino με το πιο ευθύ σύνολο των drums-μπάσου-καθαρών-κιθάρων-ταξιδιάρικων-keyboards. Κομμάτια που μπορεί να ακούσει κανείς αυτόνομα ακόμα και σε ένα indie bar υπάρχουν, χωρίς απολύτως κανένα mainstream ολίσθημα. Κομμάτια που πλέον αχνά θυμίζουν το Sonic Youth-ικό παρελθόν τους, κρατούν μια shoegazer λογική και αντλούν από τη μαγνητική λαγνεία της Jane Birkin και των Cocteau Twins. Κομμάτια που για άλλη μια φορά φέρουν άξια το σηματάκι της 4AD...
Από το αιθέριο, ομώνυμο (ένα ευφορικά μελαγχολικό διαμάντι 4/4), ως το αγοραφοβικό "The Dress", κι από το uptempo "Spring and by Summer Fall" που σου δίνει στα 4:17 λεπτά του τη διαρκή ψευδαισθησιακή παράταση ενός ατέρμονου νοσταλγικού ονείρου ως τo κατευναστικό τελείωμα με τις slide κιθάρες του "My Impure Hair", το "23" είναι πραγματικά ένα δώρο για όλους τους φίλους της καλής μουσικής...
